Treść filmu dla mnie osobiście jest bardzo odległa. Nie dane mi było żyć w czasie 2 wojny światowej, nie musze dziś wybierać pomiędzy godnością osobistą a jedzeniem, a bohaterka tego filmu Malena jest ma taki dylemat. Piękność, samotnie żyjąca gdzieś w małym miasteczku we Włoszech, owdowiała, której nikt nie pomoże, nie doda otuchy, a wszystko to opowiedziane przez 13 latka zafascynowanego młodą Maleną. Chłopak tak daleko jest nią oczarowany, że śledzi ją i jest światkiem jej upadku. Nie mając w nikim oparcia, Malena postanawia ciałem zdobywać żywność dla siebie i ociemniałego i zmęczonego życiem ojca. Po wyzwoleniu przez Aliantów kobiety postanowiły, że Malenie nałeży się nauczka. Zawiść, zazdrość i bezbronność Maleny doprowadziła do linczu na oczach całego miasteczka. Większość mężczyzn, jak i kochanków dziewczyny, bojąc się swoich żon nie reagowało, zszokowana, przybita obojętnością, zaszczuta i upokorzona Malena opuszcza miasteczko. Po pewnym czasie uznany za nieżyjącego mąż Maleny pojawia się w miasteczku. Nikt nie mówi mu o tym co się stało, jedynie ten młody chłopak postanawia wyjaśnić sytuację, pisząc list.
Po roku do miasteczka pzyjeżdżają Malena i jej mąż. Mieszkańcy są zdziwieni, te same kobiety, które tak upokorzyły Maleną postanawiają ją z nowu przyjąć do społeczności.
Czy to jest moralne, czy tak postępowało większość kobiet w tamtych czasach?
Podobno wszystko dla wszystkich...
Nie jestem w stanie powiedzieć czy takim zachowaniem można gardzić, według mnie życie jest ważniejsze, nawet za cenę upokorzenia i wyklęcia. Wszystko można naprawić...

Utkwiło mi jedno zdanie z tego filmu: "Tam gdzie straciło się godność tam trzeba ją odzyskać" i to jest chyba motto filmu.