Głęboka myśl... Rozumiem, że tak to sobie tłumaczysz, bo inaczej nie mogłabyś się pogodzić z brutalnością tego filmu?;p

Nie. :) Zresztą długo-długo interpretowałam ten film na modłę "realistyczną". Teraz jednak jestem zdania, że ten utkany z bardzo "klasycznych" klisz film opowiada przede wszystkim o fantazji dojrzewającego chłopca zauroczonego kobietą. Autor wyraźnie daje do zrozumienia, że w filmie sen zmiesza się z jawą (scena, gdy chłopcy fantazjują o tym, że Malena prosi ich o zakup papierosów, Renato fantazjujący w kinie, chłopcy opowiadający wybitnie kłamliwe historyjki, itd.). Nierzeczywistości dowodzi też karykaturalność przedstawionych wydarzeń i osób: miejscowe kobiety to ohydne i zazdrosne czarownice, a mężczyźni to wiecznie uślinieni prostacy. Postaciami z koszmaru są też rodzice Renato - fanatyczni komuniści i katolicy w jednym. A oprócz tego: klisze, rozbuchane jak dojrzewająca wyobraźnia klisze.

Oczywiście, lincze zdarzają się w rzeczywistości i motyw kozła ofiarnego jest powszechnie znany i nieźle zbadany. W typowej sytuacji kobiety, zwłaszcza wyróżniające się się urodą, obarczane są winą za osłabianie tradycyjnej wspólnoty lub zło w ogóle - np. Jagna z "Chłopów", Wdowa z "Greka Zroby".

Bez urazy, ale po co Ci tak dogłębne interpretacje? Jesteś polonistką? :)

Haha, dla przyjemności :D jestem prawniczką

Film przedstawiony jest oczami dorastającego chłopca. W takim przypadku ciężko mówić o granicach między subiektywnymi a obiektywnymi elementami. Z pewnością, jeśli narrator, będący tutaj głównym bohaterem, zwraca na coś uwagę, np. sprzeczki w rodzinie, domniemana śmierć Nino, lincz Maleny, to te elementy (o ile Renato nas wszystkich nie okłamuje) miały miejsce.
Gdy opowiadamy jakąś historię, podajemy kilka faktów, a reszta to nasze osobiste odczucia, które decydują o tym na co zwrócimy uwagę, a na co nie.

Czyli - moim zdaniem - dramat tej kobiety można uznać za prawdziwy, ale jego przebieg już nie do końca. Najprawdopodobniej, upokorzenie Maleny przed całym miasteczkiem miało miejsce, jako efekt narastającej społecznej paranoi, ale możliwe, że nie było to tak dobitne i bezpośrednie.

Nie do końca zgodzę się do tego, że film był o Renato, a nie o Malenie. Rzekłbym inaczej - to był film o Renato, jego dorastaniu, ideach i poznawaniu świata. To był film o Malenie, jej dylematach i walce z uprzedzeniami. Wreszcie to był film o Włoszech, w czasie ich największych zmian zarówno kulturowych jak i światopoglądowych. Każda z tych "postaci" jest zagubiona, pragnie czegoś, czego nie może dostać i jest pionkiem w grze, którą prowadzi się dookoła niej.

Ostatnia scena? Jak dla mnie jest bardziej zakończeniem rozdziału w życiach obojga z nich. Do tamtego momentu, oboje byli tym, o czym wspominałem przed chwilą. W momencie, gdy Malena przyjechała z Nino do miasteczka, postawiła się mieszkańcom, czyli tym, którzy kierowali jej losem. Renato w końcu dorasta, przez co uwalnia się od "czaru" Maleny, która pozostaje tylko błogim wspomnieniem z chłopięcych lat. ( No i oczywiście Włochy, uwolnione spod "czaru" wielkiego Duce :) )