Otóż ja się nie zgodzę. To chyba jeden z lepszych filmów jakie widziałam i dostałby ode mnie 10 gdyby nie dość stereotypowe potraktowanie nieszczęsnego autochtona, który, żeby było zabawniej, ma wytatuowane jakieś azteckie symbole. Fakt, że wykorzystana na końcu metafora nie jest aż tak rewelacyjna żeby jej poświęcać tyle uwagi, ale nie jest też aż tak rażąca żeby zepsuć całość, która jest arcydziełem. Całe szczęście kino i kinoman wyszli już z etapu, w którym tym co stanowi o dobrym filmie jest akcja, dużo dialogów i soundtrack. Nie wiem co by powstałoby z tego filmu gdyby w te niesamowite, mroczne kadry dżungli wpleść muzykę, ale śmiem twierdzić że gówno, kolokwialnie rzecz ujmując. Elementy istotne w tym filmie to napięcie, utrzymane przez świetnie poprowadzony wątek zbrodni i tajemnicy oraz samą dżungle mangrową (naprawdę nie wiem jak mógłby się człowiek namęczyć i tak nie wzbudzi takiego respektu i grozy jak sunący po wodzie krokodyl). Jednak elementem najważniejszym są zdjęcia: absolutna rozkosz, uczta dla oka, tańcząca miedzy kafelkami piłka, soczyste zdjęcia dżungli, woda przelewająca się między wiosłami, niesamowite kolory. A co do wspomnianej utraty ostrości, to widziałam już sporo filmów bawiących się ostrością, ale tutaj wydaje mi się, że znalazłam coś nowego, jakieś nowe znaczenie, nie do końca jeszcze wiem jak je sobie wytłumaczyć, ale co się będę śpieszyć, kiedyś na to wpadnę.
Podsumowując: pod względem technicznym - arcydzieło; z perspektywy antropologa czy też etnologa:trochę pretensjonalne wykorzystanie motywu "Innego", ale.... w sumie kogo to obchodzi.