rzadko spotyka się coś tak bzdurnego. Dwain Esper uznawany jest za ojca późniejszego kina eksploatacji. coś z pewnością na rzeczy jest - tu pod przykrywką przypowieści o schorzeniach psychicznych serwuje dużą ilość niekompletnie ubranych panienek i słynną scenę wydłubywania kotu oka (kott zresztą w trakcie tej operacji zmienia... kolor sierści). rama fabularna to jakieś idiotyzmy o szalonym naukowcu wskrzeszającym zmarłych i jego asystencie który po zamordowaniu swego pana zaczyna się pod niego podszywać. ach, zapomniałbym o tym że znalazło się tu też odwołanie do Edgara Allana Poe, czy też mówiąc dosadniej: bezczelnie zerżnięty motyw. zresztą to wszystko nie ma większego znaczenia bo to wszystko razem i tak nie ma najmniejszego sensu, wygląda raczej na zlepek scen niewykorzystanych przy montażu. Espera często stawia się w jednym rzędzie z Edem Woodem, ale szczerze mówiąc, po obejrzeniu tego filmu stwierdzam że nawet Wood nie byłby w stanie nakręcić takiego koszmarka. u niego przynajmniej wszystko jako tako miało ręce i nogi nawet jeśli było ekstremalnie tanie i tandetne. jeśli jednak ktoś miałby ochotę pośmiać się z czegoś krańcowo nieudolnego i kiczowatego to "Maniac" nadaje się do tego świetnie. no i to aktorstwo! doprawdy nieprawdopodobne rzeczy dzieją się tu na ekranie!