Film powiela wszystkie możliwe klisze i schematy z tego typu filmów. Bohaterowie do bólu papierowi, a jedyna racjonalna jednostka z tego grona jest przedstawiona jako tchórz. Koniec bardzo łatwy do przewidzenia. W sytuacji kryzysowej zawsze ktoś znajdzie jakieś genialne rozwiązanie na ostatnią chwilę. Nie uświadczymy w tym filmie żadnej tematyki egzystencjonalnej. Główny bohater jest silny jak skała nie przechodzi żadnych załamań, jego psychika jest nienaruszona - wszak to tylko 1,5 roku samemu na Marsie. Wiemy o nim tylko tyle, że jest botanikiem oraz pajacem. Hoduje ziemniaki, słucha disco, rzuca słabymi żartami jak z rękawa - można pomyśleć, że po prostu wyjechał na wieś a nie utknął pośrodku niczego. Sporo ujęć pokazujących jak spożywa drobne racje żywnościowe chyba ma wzbudzać litość, ale jago fizjonomia zmienia się dopiero w 3/4 filmu, po wielu miesiącach kosmicznej diety. Gniot.