O ile pod względem technicznym do niczego nie można się przyczepić, ba, nawet należy pochwalić ( szczególnie za świetne zdjęcia Dariusza Wolskiego), o tyle na niszy merytorycznej można mocno się rozczarować. Scenariusz nie oferuje nam żadnych umysłowych lub metafizycznych przeżyć. Temat przewodni, czyli dramat człowieka pozostawionego samemu sobie w nieprzyjaznym środowisku, został rozmiękczony wszechobecnymi, a czasem wręcz natrętnymi, żartami sytuacyjnymi w wykonaniu bohaterów oraz wydawałoby się "wszechmocą" Matta Damona, który w każdej sytuacji zachowywał się jakby wszystko co się w okół niego dzieje było jedynie szkoleniem przed podróżą, a nie realną walką o życie. Choć do gry aktorskiej Damona nie można mieć większych zastrzeżeń, ze względu na zdefektowany scenariusz, to jednak brakowało w niej spontaniczności i czegoś po czym można byłoby powiedzieć: "Tak, tą rolę mógł obsadzić tylko on". Ridley Scott ostatnio nie zachwyca nas swymi produkcjami – albo inaczej – nie spełnia oczekiwań, które są w nim pokładane, biorąc pod uwagę jego reżyserską przeszłość. Jako niezobowiązująca, wieczorna rozrywka, film ten sprawdza się znakomicie, lecz jeśli poszukujecie ambitnego obrazu to radzę poszukiwać dalej i czekać aż autor takich przebojów jak "Łowca androidów", "Gladiator", czy nawet, moim zdaniem udany, "Prometeusz" powróci do swojej wielkiej i, chyba niekwestionowanej, formy.