Na początek sprawy organizacyjne: nie grałem w grę, ale widziałem jak wygląda i dobrze wiem o co w niej chodzi.
Zasiadając do filmu nie miałem tez specjalnych oczekiwań, skoro produkt powstał w związku z szeroką akcją promocyjną samej gry (oprócz gry i filmu powstały jeszcze komiksy).

A jednak mile się zaskoczyłem, bo mamy do czynienia z niezłą mieszanką wątków i sekwencji wziętych z klasyki kina fantastycznonaukowego, zarówno tego z niższej, jak i wyższej półki. Fani będą mieli niezły ubaw w odnajdywaniu kolejnych scen niekiedy wręcz żywcem tu z kina przeniesionych. Nie zdziwcie się więc, jeśli reżyser najpierw uderza sekretem i tajemniczym głazem przypominającym monolit (Kubrick się kłania – jest tu nawet identyczna jak w jego „Odysei Kosmicznej” scena z ekranem pokazującym kolejne gasnące życia załogi), później zasiewa w umysłach ludzi szaleństwo („Ukryty wymiar”), a na końcu stawia na morderczą walkę na śmierć i życie a’la „Aliens" (nie wspominając o identycznym finale z zasysaniem w próżnię - by the way, Alissa to całkiem udana podróbka Ellen Ripley).

Bynajmniej naśladownictwo wcale nie przeszkadza, a zabawa klasyką na użytek popkulturowego medium nie wywołuje u widza furii. Poza tym ciężko w dzisiejszych czasach o porządny film grozy dziejący się w kosmosie, tym życzliwie przyjąłem tą klimatyczną feerię dreszczy i krwawej (bardzo krwawej !!) przemocy.
Nie tylko dla fanów gry…

Moja ocena - 7/10