''Martwy policjant'', to film tan chaotyczny, nierówny, poukładany niechlujnie, że aż dziw bierze,
jak można wcisnąć widzowi, takiego rodzaju kino, dodając, iż opowieść ta jest autentyczna.
Ale jak to bywa, znaleźli się i tacy, którym to w niczym nie przeszkodziło przy wysokim
punktowaniu tego zmarnowanego potencjału. Jednak ja akurat do tej grupy nie należę.
Szkoda, że niedoświadczony reżyser, zdecydował się na taką formę, bo mógł być z tego
materiału na prawdę ciekawy kryminał. To już drugi tegoroczny ''B - klasowiec'' w tym gatunku,
tuż obok ''Pionka'', z interesującą historią, lecz zniszczonym scenariuszem. W obu przypadkach,
żal tylko niektórych aktorów z nazwiskami, którzy wyrabiali się u dobrych twórców, lub w
porządnych produkcjach.
Największy plus przypisać można za grę i to też tylko w niektórych scenach, oraz wybranym
ludziom ''planu''. Gorzej ma się to odnośnie poszczególnych postaci - bohaterów, raczej bez
wyjątku, nie omijając detektywa Callahana o nietęgim, zagubionym wyrazie twarzy.
Ale i tak to dla nich można przebrnąć przez film do ostatniej deski.
Zanim gliniarz ''Cal'' odkryje prawdę i tylko prawdę, fabuła jest dosłownie DRAMATYCZNA.
Człowiek skupia się na wątku i gdy już zostaje w niego wciągnięty, reżyser ''umiejętnie'' wytrąca
go z równowagi dzięki retrospekcjom tak poplątanym, postrzępionym, ukazującymi
porozrzucane wyrywki z przeszłości, nie tylko Davida. To tak, jakby pomieszał trzy rodzaje puzzli i
próbował coś z tego stworzyć. Układanie takie staje się męczące. Jak więc to oglądać?
To samo odnosi się do muzyki. Chwilami tworzy ona ponury klimat, ale nadal pozostają to tylko
chwile.
Dialogi również można zakwalifikować pod mały chaos. Te dobre, istotne dla sprawy, nieraz
ironiczne, nieraz dające jakieś wskazówki, przecinają się z tymi o jakże marnej konstrukcji.
Wdziera się tu także trochę nielogiczności ze strony niektórych postaci. Dla przykładu podam
Anioła, podejrzewanego przez Callahana wiadomo o co, który skończył tak, a nie inaczej.
W końcowym rozrachunku wszystko jakimś cudem jest ze sobą zespolone, a owe puzzle,
udaje się w końcu poukładać, lecz by przebrnąć przez tą ciernistą fabułę, trzeba się natrudzić z
zaciśniętymi zębami. Cierpliwość to najlepsze słowo, które tu pasuje.
Gdyby tak zebrał wszystko do kupy, pomijając tę całą reminiscencję, okazałoby się, że można
było to opowiedzieć w niecałą godzinę, a więc materiał ten, bardziej pasował do cyklu
''Gliniarze z przeszłością, którym powinęła się noga'', o ile by takowy w ogóle istniał, no chyba,
że całość wziąłby w swoje ręce doświadczony ''szef planu'', umiejący wykrzesać z czegoś
takiego zdecydowanie więcej.
''Martwy policjant'' sprawia wrażenie, kręconego w amoku. Przez większą część filmu panuje
zero ładu i tyle samo składu. 4/10 to i tak chyba pewne wyróżnienie, przynajmniej u mnie, bo na
więcej nie zasłużył.