Argento powoli wraca do formy, po poprzednim koszmarnym "Card Player". I znow "pieknie" meczy i torturuje swoja corke Asie Argento kazac jej sie rozbierac, taplac w blocie, oblewac krwia, wrzeszczec i biegac do utraty tchu. Scenariusz nie jest niestety najmocniejsza strona, mimo iz nawiazuje do kultowej "Suspirii" i "Inferno". Akcja toczy sie w Rzymie, gdzie w sile rosnie Matka Lez a miasto wkrotce czeka ponowna zaglada. Troche to komicznie wyglada jak pokazuja kilka osob biegajacych w panice i to maja byc zamieszki? Eh niestety blisko 70letni wloski Mistrz kina grozy nie ma co liczyc na duze budzety :( Gra aktorska tez wola o pomste do nieba, ale w sumie nawet fajnie wpisuje sie w stylistyke kina klasy B. O komputerowych efektach (glownie ogien) nawet nie chce wpominac.
To dlaczego mi sie podobal? Po pierwsze przez nawiazanie do swoich dwoch slynnych filmow i ze po tylu latach mimo ewidentnych trudnosci udalo mu sie zakonczyc rozpoczeta w 1977 roku trylogie o trzech matkach. Po drugie muzyka! Claudio Simonetti (Goblin) wciaz w formie ( tydzien temu mialem okazje zobaczyc ich na zywo na koncercie!). Nie wiem jak wy, ale w filmach Argento bardziej podoba mi sie muzyka Goblin niz ta Ennio Morricone i cale szczescie ze po latach przerwy Simonetti wznowil wspolprace. A po trzecie mimo iz jest chwilami bardzo tandetny, to czuc ten klimat, a i sceny gore jak zwykle we wloskich horrorach calkiem udane ;)