Totalna klapa! Film nieprzemyślany, sztuczny, drętwy... Reżyser bawi się w psychologa, tylko nie wiadomo po co. Obraz nie uwydatnia żadnych wartości... Niby jest motyw szydzenia z egoizmu wtórnych postaci, lecz w rzeczywistości największą egoistką jest główna bohaterka. Gra aktorska istnie teatralna, a przecież to nie scena, tylko plan filmowy. Nie czuć katastrofizmu, lepiej było zrobić z tego kreskówkę. Teksty płytkie, niedopracowane. Widoczne są próby zbadania tzw. "głębi", a wychodzi z tego istna amatorszczyzna (początkującego reżysera-rzemieślnika, nie twórcy). Scenografia i montaż słabe, naciągane (a przecież można było wykorzystać tak piękny lokal). Symbolika naiwna: jakiś czarny koń..., butelka z bobem..., no ludzie! Pracodawca, matka - postacie na siłę ucharakteryzowane!
A można było zrobić takie dzieło! Niech się uczą u Bergmana, jak tworzy się mocne kino...