Szczerze powiedziawszy, to Twoje słowa nic ze sobą nie niosą... nieoklepana$

Za to Twoje słowa są niezwykle odkrywcze i ukazują ten film w całkiem nowym świetle. Super! Oby tak dalej !

Nic nie wnoszą, kompletnie, to był raczej zaczyn do dyskusji z ludźmi, którzy mają cokolwiek do powiedzenia w danej kwestii, nie w ogólnej ocenie - ,,jaki powinien być przejmujący, pouczający, głęboki w warstwie emocjonalnej film". Dyskusja mogłaby być ciekawa, ale najwyraźniej nie z Tobą. I raczej pohamuj się ze swoimi wypowiedziami, które bolą swoją pustką i nieadekwatnością. Cały czas doszukuję się jakiegoś sensu w tym Twoim wpisie i naprawdę nie widzę żadnego. Kompletne zero. Tak, czy siak dzięki za ,,wysiłek" Twojego mózgu.

Jak widać do zrozumienia filmu wystarczy podstawowa wiedza z psychiatrii, której Tobie najwyraźniej brakuje i dlatego film jest bee. Nie zawsze jak widać film musi zawierać stały schemat - ,,dużo treści podprogowej, zakamuflowane treści, poruszające swoją niejednoznacznością kwestie egzystencjalne". Czasem wystarczy opisać przypadek realny, bardzo rzeczywisty i oczywisty.

Powiem więcej, ten zbliżający się z kosmosu obiekt też nie jest żadną metaforą, przynajmniej w ujęciu Triera. I z tego właśnie on tak się śmieje. Śmieje się z Was, choć jest to taki bardziej sardoniczny grymas niż pełny i perlisty, szczęśliwy, oparty na faktycznej radości wewnętrznej uśmiech. Cheers

Według mnie masz sporo racji ale nie zgadzam się z tym, że jest to tylko studium na temat depresji i nie ma w tym zadnej symboliki. Fakt glownym tematem jest melancholia w dawnym znaczeniu tego słowa jednak i symbole mają niejako pogłebić obraz psychiki 'melancholika'.

A co do końca, sprawa według mnie polega na tym, że Claire w obliczu konca ma wiele do stracenia - rodzine, dziecko itd. Zas Justine z powodu swojego charakteru(?) w obliczu końca była od dawna przygotowana na taki rozwoj wypadków, a wrecz go oczekiwała dlatego łatwiej jej się z tym pogodzić a nawet odnaleźć spokoj ducha.
I chyba tez nie do końca się zgadzam, że Justine wykazuje chodzby czesciowo objawy schizofrenii. Raczej według mnie jest to pewnego rodzaju cheć autodestrukcji i obawy przed 'szczesciem', a może bardziej obawa, przed utrata go i aby tego uniknąć, probuje za wczasu je odrzucic. I w swej skorupie melancholika potrafi się ochornonić przed światem tak jak w szałasie przed Melancholią, złudnie i niedoskonale.

Oczywiście każdy odczytuje obraz na swój sposób, według własnego odczucia, własnych przeżyć, doświadczenia, wrażliwości itd. Wydaje mi się jednak, że tej symboliki to jest tam jak na lekarstwo. Praktycznie nie ma jej w ogóle. Jest natomiast egzemplifikacja różnych postaw ludzkich, zachowań, sposobów na radzenie sobie ze stresem. I to jest chyba najbardziej zaskakujące w tym filmie - zero symboli, szczegółowe odwzorowanie pewnej sytuacji, jak najbardziej realnej, choć dla wszystkich wydaje się to niemożliwe! Depresja głównej bohaterki nie jest tu podstawowym wątkiem o dziwo, jest tylko scenerią, obudowaniem problemu, który na razie jest tak nierealny, że wydaje się być tylko jakąś metaforyczną ramą do tego, co się dzieje wewnątrz. Zaskakująca konwencja, tak rażąca, że nikt z Was w to nie wierzy. Suspens. O to chodziło. Potrzeba czasu, aby odkryć na czym ten suspens polega. Oby ten czas był dla Was wszystkich jak najdłuższy..

Podzielam Twoją opinię na temat zakończenia filmu.

Co do schizofrenii - opieram swoje przypuszczenia na tym, że schizofrenia często nie przebiega pełnoobrazowo. Zwykle występują elementy mieszane z różnych psychoz, często najbardziej znane ogółowi objawy schizofrenii występują tylko w niewielkim nasileniu, za to eksponują się inne, oboczne (choć w sensie medycznym - osiowe) - np. zubożenie uczuciowe, zadziwiająca i niezrozumiała obojętność na twarzach tych chorych, blady afekt. Zupełny bezkrytycyzm w stosunku do swoich poczynań, absurdalność zachowań. Nie mówię, ze jest to obraz schizofrenii, mówię tylko o elementach schizotypowych, które mogą być zarazem wstępem do pełnoobjawowej formy tej psychozy w przyszłości. Granice między różnymi psychozami są bardzo płynne, wynika to bowiem z tego, że poszczególne rodzaje zaburzeń psychicznych są uwarunkowane odpowiednimi zaburzeniami w funkcjonowaniu neuroprzekaźników. Czasami te zaburzenia neuroprzekaźnictwa współistnieją lub występują w różnych proporcjach, a ponieważ możliwości proporcji jest bardzo dużo, więc i różnych form psychoz jest bardzo wiele - zwykle ma to odzwierciedlenie w nasileniu pewnych objawów, a czasem bardziej generalnie - ich występowaniu lub nieistnieniu w ogóle.
Nie istotne już jaką konkretnie postać psychozy ma bohaterka. Trier nie kładł chyba na to aż tak wielkiego nacisku, nie wydaje mi się też aby był psychiatrą.

,,Raczej według mnie jest to pewnego rodzaju cheć autodestrukcji i obawy przed 'szczesciem', a może bardziej obawa, przed utrata go i aby tego uniknąć, probuje za wczasu je odrzucic. I w swej skorupie melancholika potrafi się ochornonić przed światem tak jak w szałasie przed Melancholią, złudnie i niedoskonale."

Pięknie napisane.
Masz rację, ale wiedz, że to, czy ona ma depresję, czy mieszaną postać z elementami schizofrenii, nie ma znaczenia dla jej sposobu radzenia sobie z tym, co ma nastąpić. Tu raczej chodzi w ogóle o osoby z problemami psychicznymi i ich reakcję na katastrofę, znacznie różną od tej, którą zwykle prezentują ludzie, którzy na jakąkolwiek psychozę nie cierpią, a czerpią z życia nieskrępowanie i w swego rodzaju pysze i pewności siebie.
Dzięki serdeczne za odpowiedź.

Pięknie Quetzallo, że napisałeś/aś definicję schizofrenii na 10 zdań, która w ogóle nie była potrzebna, a która przynajmniej podbudowała Twoje ego. Fajnie, że lubicie doszukiwać się ukrytej symboliki i spierać się o to, czy owa symbolika istnieje, czy nie. Ale po co to? Nad interpretujecie to.

Może my nadinterpretujemy. może ty nie-do-interpretujesz. nie o ten problem tutaj chodzi.
To, co pisze założyciel tematu, istotnie ma sens. Lars Trier jest ponoć na antydepresantach. all the time.
Mnie się wydaje wszelako, że to co pisze quetzallo ( napisz mi proszę w ramach ''czy wiesz że" etymologię twojego nicka ) nie wyklucza istnienia jakiejś głębszej symboliki. Trier był chory na depresję, ale nigdy - nawet wtedy - nie przestał być artystą.

"Wydaje mi się jednak, że tej symboliki to jest tam jak na lekarstwo. Praktycznie nie ma jej w ogóle. Jest natomiast egzemplifikacja różnych postaw ludzkich, zachowań, sposobów na radzenie sobie ze stresem. I to jest chyba najbardziej zaskakujące w tym filmie - zero symboli, szczegółowe odwzorowanie pewnej sytuacji, jak najbardziej realnej, choć dla wszystkich wydaje się to niemożliwe!"

Zero symboliki w filmie o końcu świata spowodowanym zderzeniem ziemi z planetą o nazwie Melancholia (!), filmie który posiada uwerturę, często nawiązuje do malarstwa romantycznego i jest ilustrowany muzyką Wagnera (Romantyka przecież), istotnie ciekawa opina.

Coś od reżysera: »That's what I mean. You can skate across the polished surface in this film. The style is polished, but underneath the smooth surface, there's content. And to get to that, you need to look beyond the polish.«