Żeby było jasne, to co widzieliśmy na filmie to nie jest żaden "piękny koniec świata". To nie był
koniec świata. Świat i ludzkość będą trwać dalej, tylko jakieś dwie głupie laski dały się zabić
siedząc pod czterema patykami.

Zderzenie dwóch planet powoduje, że fala ognia zaleje powierzchnie każdej z nich. Część skał
odlatuje, a część tworzy nową konstrukcję. To co należy zrobić to unieść milion ludzi ponad
planetę, po czym opuścić milion ludzi na nową planetę. Nie w pojedynczym statku. Natomiast
zainteresowani odlotem robią zrzutę na transport (np. po 30 osób w rakiecie), kupują 365
konserw na łepka żeby przetrwać 365 dni, po czym przed uderzeniem startują, kto może, skąd
może. Z samego faktu, że tak bogata rodzina nie miała miejsc w takiej rakiecie widać jasno, że
film jest nierealistyczny. Ta nowa planeta została przecież ściągnięta przez pole grawitacyjne
Ziemi, oznacza to że miała by odlecieć "o włos", więc byłyby spory pomiędzy "prawdziwymi"
naukowcami. A skoro byłyby spory, to rządy rekomendowałyby wszelkie działania dające szansę
na przetrwanie. To w filmie nie miało miejsca, bogata rodzina nie dostała oferty żadnych miejsc
w jakimś statku kosmicznym.
Jedyny realny dylemat w takim scenariuszy, to jest jak to będzie, czy atmosfera ucieknie z planety,
czy też nie ucieknie za to zostanie zakryta na kilka lat pyłem. W jednym i w drugim przypadku
wymaga:
- po wylądowaniu zbudowania na powierzchni planety budynku z dużą liczbą roślin
wytwarzających powietrze
- zakupienia ziaren pod uprawy.

Zasadniczo gdybym wiedział, że do Ziemi zbliża się gigantyczna planeta i że przetrwanie jest
50/50 sprzedałbym wszystko co mam i kupiłbym dwa-trzy miejsca w takim statku. Statek mógłby
pomieścić 30-50 osób. Na pokład wzięlibyśmy jedzenia na rok, rośliny oraz ziaren na stulecie
upraw. Wzielibyśmy też konstrukcję pod nowy budynek do zbudowania po powrocie.

Zakładając że takich transportowców wystartowałoby z Ziemi w jednym momencie 10 000,
pewnie z 300 powróciłyby na nową planetę, z czego 50 zdołałoby postawić budynek zdolny
przetrwać kilka lat.

W związku z powyższym stwierdzam, że Melancholia to film do dupy, przedstawiający zachowania
skrajnie idiotyczne, nie dające sobie szans na przetrwanie, jedni wybierając samobójstwo drudzy
szaleństwo. W realnym świecie trzeba działać a nie być melancholijnym. Postawy
zaprezentowane są żenujące. Ostatecznie mogli chociaż pojechać w góry, nóż widelec ogień
zalewający planetę pójdzie po nizinach.