Myślę, że osoby, które oceniają ten film dosyć nisko, nie są chyba do końca w temacie smutku jaki może odczuć osoba będąca w depresji. Sama muzyka
pełna rozpaczy i przywołująca na myśl jakąś niedającą się ominąć katastrofę jest przytłaczająca i pomaga wczuć się w stan osoby, która przeżywa to, co
główna bohaterka. Zniechęcenie, brak uczuć, brak chęci do życia - to wszystko wspaniale pokazała w tym obrazie Kirsten Dunst. Film jest tak żywy,
historia jakby wyjęta prosto z życia, realna mogąca się zdarzyć, wspaniałe metafory. Jeżeli ktoś potrafi sobie wyobrazić, co czuje osoba w depresji to
właśnie dobry film żeby sobie w tym pomóc.