Takie wyrażenia o tym filmie padały z moich ust jeszcze pół roku temu. Wczorajszego wieczora
postanowiłam jednak dać tej produkcji szansę i... nie zawiodłam się. Początkowo fakt,
zachowanie bohaterki może powodować niesmak, złość, brak szacunku, ale pomyślmy przez
chwilę o chłopakach, którzy ją do tego namawiali. Dziewczyna w wieku 15 lat mało wie o życiu,
facetach, świecie i jego brutalności. Myślę, że brak kontaktu z matką i nieobecny ojciec
spowodował u niej pewną degradację wewnętrzną. Myślała: "Ok, skoro myślą o mnie w
kategoriach dziwki, to będę dziwką", jakby na przekór tym, którzy oczekiwali, że posypie głowę
popiołem. Melissa P. jest trudnym filmem, trzeba się nad nim przez chwilę zastanowić, a
przede wszystkim - wytrzymać do końca. Ja nie żałuję, to naprawdę życiowy, smutny film...
Od kobiet oczekuje się szacunku do siebie, a tymczasem od mężczyzn jakby mniej. Z tego powodu
obwiniamy Melissę, a zachowanie Daniela nie komentujemy. Czy musi tak być? Prawda jest
taka, że Melissa była ofiarą Daniela, jego popędu płciowego i wyrachowania.