Dlatego z chęcią obejrzałam „The Menu” i trochę się zawiodłam, bo po filmie zostałam z całą masą pytań. Nie wiem na przykład jakimi motywami kierował się Slowikow – kucharz geniusz, który zebrał do swojej restauracji grupę wybranych przez niego gości. Wiadomo mi tylko, to że każdy z nich miał coś za uszami, ale czy to jest wystarczający powód, żeby chcieć zniszczyć im życie? Może i tak, ale nie do końca mogę tego zrozumieć. W filmie została cała masa nierozwiązanych wątków – chociażby dlaczego Tyler wybrał właśnie Margot, żeby mu towarzyszyła. Wiedział, co się stanie i to nie przeszkadzało mu, żeby wziąć ze sobą niewinną osobę. Na pewno chciałabym, aby chociaż ten wątek poruszono bardziej, bo wydaje się ciekawy. Pod tym względem film wymaga dopracowania i chyba lepszą opcją byłby serial, bo fabuła jest interesująca, jednak przydałoby się trochę rozwinąć wątki.
Mimo tego film cały czas trzyma w napięciu i ani chwilę się nie nudziłam. Z niecierpliwością obserwowałam zachowania bohaterów, którzy znaleźli się w podbramkowej sytuacji. Tutaj muszę pochwalić aktorkę Anyę Taylor – Joy, która jak zwykle wcieliła się w swoją postać w stu procentach. Przez cały film nie mogłam oderwać od niej wzroku i kibicowałam jej, kiedy jako jedyna nie bała się postawić szefowi kuchni.
Wyjaśnienia na pewno wymaga też zakończenie, które po prostu było bez sensu. O ile mogłabym zrozumieć, dlaczego pracownicy kuchni zgodzili się na swój los, to nie wiedziałam, dlaczego goście nie uciekali i zaakceptowali zaistniałą sytuację. Na pewno był za tym jakiś motyw, ale trzeba by to bardziej rozwinąć.
Po filmie czuję niedosyt, ale muszę przyznać, że fabuła była bardzo ciekawa i nie żałuję, że zdecydowałam się go obejrzeć.