Początek był niezły, świetne efekty, zdjęcia, montaż, niestety im bliżej końca tym mniej sensu.
Grupa zdrowych, dorosłych ludzi nie jest w stanie przejść tunelem kilku kilometrów
(dwóch,trzech?) w wodzie po kolana. Chociaż mają siłę się bić i wykłócać. Kiedy są na dnie
bunkra, drą się wniebogłosy, by ich ktoś usłyszał, a po podniesieniu się poziomu wody, kiedy
są dosłownie wciśnięci w kratkę,która dzieli ich od świata zewnętrznego, zapominają nagle, że
maja języki w gębie, a nie sposób byłoby ich wtedy nie usłyszeć z ulicy, zamiast tego wysuwają
na zewnątrz ...kawałek tekturki ;-). Nie mówiąc o tym, że troje chłopa wypchnęłoby tę kratkę bez
problemu(wszak wcześniej wyrwali potężną kratę). Woda się spiętrza do nieprawdopodobnych
wysokości, gdyż wylot został szczelnie zablokowany(nie wiadomo jakim cudem) przez wagon
widmo, który sam jeździ po płaskim terenie, mimo braku zasilania i zalania wodą(kolejny cud!).
Nie wiadomo tylko co zablokowało wodę z drugiej strony, bo przecież grodzi jeszcze nie
zamknęli. Nonsens goni nonsens, metro nie ma, jak się okazuje ani jednego wyjścia
awaryjnego na powierzchnię między stacjami, a bohaterowie zdają się robić wszystko, byle
tylko nie wydostać się z tunelu najprostszym sposobem, czyli idąc w kierunku najbliższej stacji.
Pod koniec zaczyna to przypominać film Bunuela "Anioł zagłady", w którym bohaterowie
zgromadzeni w pokoju pragną go opuścić, ale jakaś niewidzialna siła trzyma ich na miejscu.
Jest to sytuacja strasznie męcząca dla widza i kiedy już następuje uwolnienie, widz oddycha z
ulgą, nie ze względu na nieunikniony happy end i emocje, tylko ze szczęścia, że to już koniec tej
farsy.