przymusowy seans z cyklu: oto rodzaj ludzki na sześć godzin dziennie od poniedziałku do piątku uwalnia się z kleszczy lęków i odrazy wysyłając w moją stronę swoje małe i oślizgłe, błądzące po omacku macki potocznie nazywane swymi dziećmi, czyli:

z dialogów prawdziwych żywiołów w czasie seansu ciekawszych niż sam seans:

dialog numer jeden, przed filmem:

(przybiega żywiołowy żywioł numer jeden chwilowo ukrywający się pod wszystko mówiącym kryptonimem honorata, lat siedem, aby naskarżepycić na inny żywioł, lat sześć)

- prosze pana, prosze pana, ten chłopiec powiedział brzydkie słowo.
- na jaką literę?
- na Ł.
- jakie to słowo?
- fak.

dialog numer dwa, po filmie:

(przybiega żywiołowy żywioł numer dwa chwilowo ukrywający się pod wszystko mówiącym kryptonimem zuzia, lat sześć, aby naskarżepycić na tamten sam żywioł, lat sześć)

- prosze pana, prosze pana, tamten chłopiec znowu powiedział brzydkie słowo.
- na jaką literę?
- na Z.
- jakie to słowo?
- zamknij ryj.

i jak tu nie kochać pociesznego pięćsetplusa?

kurtyna.