Mam wrażenie że to jest - jak poprzedni - film o samotności. Każdy z trójki głównych bohaterów zostaje w pewnym momencie sam. Nieodwracalnie. Z takich ludzi składa się ukazane w filmie miasto, które też zostało samo w '44.

Niby tak, ale i tak uważam że ten film jest o wiele lepszy od Sali [s]Emosów[/s] Samobójców.

Ja również. Dałem 9*.

Coś chyba programowanie zawiodło.

Co do autora postu - odebrałem ten film podobnie. Co do twojej wypowiedzi - nie zgadzam się z nią. Nie można klasyfikować odczuć. Emo i Powstańczy przeżywali negatywne emocje. Dla jednych i drugich były one takie same - tragiczne.

Wiadomo z boku wojna wygląda gorzej jak sytuacja bohater, która była ukazana w "S.S". Jednak dla jednych i drugiego była to tragedia. Prościej mówiąc - dla jednych koszmarem jest wojna, dla innych pała z jezyka polskiego. Wszystko zależy od sytuacji w jakiej się znajdujemy.

Dziękuję za tę opinię. Może ktoś jeszcze odniesie się merytorycznie do treści postu?

Dla jednych horrorem jest wojna, dla innych samotność. Nie można klasyfikować odczuć i uczuć.

tematyka filmów różna , ale ten sam doskonały warsztat

Problem jednak jest inny, bo powstańcy w 44 roku podejmują walkę z okupantem, a bohater poprzedniego filmu wycofał się do świata wirtualnego, a więc zrezygnował z walki w świecie realnym.

Para głównych bohaterów "Miasta 44" też sprawia wrażenie jakby zrezygnowali z walki. Biedronka ucieka, chcąc ocalić życie, a Stefan w wyniku szoku jest zobojętniały na wszystko. I tak przez wiekszośc filmu...

Przez moment może tak to wygląda, ale jednak Biedronka pomaga rannym w szpitalu, a Stefan dalej uczestniczy w walkach. Nie brak im determinacji w działaniach w ekstremalnych warunkach, podczas gdy dla bohatera Sali samobójców samodzielna podróż autobusem przez miasto to wielkie wyzwanie...

To co, Szanowni Państwo - O CZYM jest ten film?

Mimo iż zgadzam się z Tobą w kwestii oceny tego filmu, nie zgadzam się z porównaniem powstańców do bohatera "Sali...".
Powstańcy walczyli. Walczyli i umierali za coś. To nie jest definicja samobójstwa. To jest definicja odwagi, niezłomności i poświęcenia. Bohaterstwa.
Nawet jeśli Biedronka chciała zrezygnować, znaleźć Stefana i uciec z nim tam, "gdzie nikt już nigdy ich nie znajdzie", nie można porównywać jej z rozpieszczonym chłopakiem żyjącym w świecie internetu. Nie ta klasa przeżyć i problemów, z którymi musieli sobie radzić...

A film jest o powstaniu. O ludzkiej tragedii, o walce, solidarności, nienawiści, miłości, o tym, co niszczy człowieka i o tym, co sprawia, że warto żyć.

Widzisz klasyfikujesz odczucia głównych bohaterów. Już tu pisałem o tym że dla jednych tragedią jest wojna, dla innych pała w szkole. Wszystko zależy od punktu w jakim się znajdujemy.

Nie zgadzam się z Twoją opinią. Być może dla niektórych tragedią jest zgubienie 10 zł. Co nie zmienia faktu, że osoby postronna może spojrzeć na ten "problem" i go wyśmiać.
To, że dla niektórych zgubienie 10 zł jest taką samą tragedią, jak dla innego śmierć, gwałt, głód, wojna, nie znaczy absolutnie nic. Cóż z tego, chciałoby się rzec...
A śmiesznym i całkowicie krzywdzącym dla ofiar wojny jest porównywanie ich do rozpieszczonego nastolatka. Bądźmy poważni... On też cierpi? Pewnie, że tak. Jak też cierpie, jak spodobają mi się spodnie, a muszę czekać na wypłatę...
Zapytam jeszcze, co z tego, że klasyfikuję odczucia bohaterów? Co w tym niby dziwnego/złego? Nie mogę stwierdzić, że bohater Sali... miał zdecydowanie mniej powodów do cierpienia, niż bohaterowie powstania? Przecież to prawda.

Z Salą jest wspólna dbałość o wrażenia estetyczne obrazu.

Postać Stefana zabiła prawie cały film, beznadziejna gra aktorska głównego bohatera.

Nie można tego porównywać. Sala samobójców to film raczej o słabych jednostkach nie potrafiących żyć w naszych wygodnych czasach..? Tutaj jest inaczej, ci młodzi ludzie chcieli żyć, bardzo chcieli żyć tylko jako wolni ludzie w wolnych kraju. To zasadnicza różnica. Nie wiem jak można wpaść na pomysł żeby to porównywać.

no a kto brał udział w powstaniu warszawskim? warszawska młodzież. dzieci.