I tak "biednej Julii" było na ekranie za dużo - snuła się jak smród w gaciach, po raz kolejny kreowana na nie wiadomo jaką piękność...Wątek typu "zapchaj dziurę"....

Ech, ta zazdrość...

Wielkie, nieproporcjonalne usta-pontony i końska szczęka nie są obiektami mojej zazdrości..ba, jestem wdzięczna, że takimi "atutami" nie dane jest mi się chwalić :)

Mhm, na pewno.

Oj nieladnie wytykac komus takie mankamenty....nikt nie jest doskonaly, poza tym ludzie"Doskonali" bywajo zwyczajnie nudni....

Żeby było jasne - wytykam mankamenty, bo wg takich kryteriów (wizualno-urodowe) przez większość swojej kariery była postrzegana, a co za tym idzie - oceniana.
To piramidalne nieporozumienie zakwalifikowania jej do kategorii: sex-bomba, femme-fatale na początku kariery spowodowało, że dostawała głównie role obiektów westchnień w komediach romantycznych i innych przez co wypadała po prostu nieautentycznie i niewiarygodnie.
Sorry, ale to tak jakby Martina Freemana albo Christopher Walkena obsadzać głównie w roli amantów :)
I tu talent absolutnie schodził na drugi plan. Ona jest aktorką charakterystyczną lub po prostu jedną z hollywoodzkich gwiazd jak Meryl Streep, Glenn Close, Hilary Swank, ale nie można jej stawiać w jednym rzędzie z Nicole Kidman, Michelle Pfeiffer czy Sandrą Bullock (aktorki z jej pokolenia), które dostawały role "po warunkach", czytaj grały ekranowe piękności.
I właśnie tam gdzie grała zwykłe, przeciętne kobiety - ani brzydkie ani ładne, mogła pokazać w pełni swój talent aktorski vide "Mary Reilly".
I wydaje mi się, że dopiero na obecnym etapie kariery dostaje role dramatyczne, skomplikowane psychologicznie, w których może się w końcu w pełni wykazać i nie być zmuszaną do bycia "ozdobą filmu" ( w końcu 50-ka prawie na karku więc ten długi rozdział, który zdeterminował jej filmografię i emploi, chyba można uznać za zamknięty:). Przykład "Sierpnia..." jest tego dobitnym dowodem.