Zgadzam się z Twoją opinią, mam podobne wrażenia; 90% filmu wydało mi się "nudnym dokumentem o dwóch typkach, co spakowali wszystko do walizek" (i jeżdżą po telewizjach śniadaniowych i targach książek, żeby o tym opowiadać niezbyt zresztą licznej publiczności), 9% to perspektywa innych bohaterów, a jakieś marne promile to objaśnianie samej idei. Moim zdaniem twórca tego dokumentu poszedł na maksymalną łatwiznę, liczył, że same wypowiedzi dwóch autorów książki (którzy, jak się okazało, woleli opowiadać o sobie) załatwią temat i wszystko wyjaśnią. Mnie ten dokument prawie nic nie wyjaśnił w kwestii minimalizmu.

Masz rację. Twórca wykazał się intelektualnym lenistwem. Jak można w dokumencie o minimalizmie odpuścić historię Diogenesa żyjącego w beczce, średniowiecznych ascetow czy też szeroko pojętej filozofii Wschodu, której założenia mieszają się z "naszym" stoicyzmem i radą posiadania jak najmniejszych oczekiwań wobec życia. Jak można pominąć fakt, że dzisiejszym problemem ludzi jest wymuszanie na nich superproduktywnosci i ciągłego dostarczania wrażeń? Jeden z pobocznych kolesi, który wybrał podróże jako sposób na życie zaprzeczył minimalizmowi, który sam w sobie wiąże się z umiejętnym ograniczaniem bodźców. Autorzy filmu nie do końca zrozumieli ten problem. Minimalizm nie wiąże się z bogatymi, młodymi rzucającymi wszystko, aby zwiedzać świat, przy okazji napędzając konsumpcję związana z turystyka!