Wreszcie mogłem obejrzeć III ogniwo trylogii! Ta część charakteryzowała się ciekawym układem konstrukcyjnym: opowieść ramową tworzyły zapoczątkowana w poprzednich częściach wątki, w środku zaś mamy osobną historię, przypominającą fabułę „Siedmiu samurajów” Kurosawy. Chyba dzięki temu „Pojedynek na wyspie Ganryu” wydał mi się dużo ciekawszy od „Pojedynku przy świątyni Ichijoji”... No i wreszcie można było zobaczyć porządnie sfilmowany, autentycznie dramatyczny pojedynek Musashiego z Sasakim!
Spoglądając na CAŁOŚĆ CYKLU dostrzegam wiele zalet. Oczywiście na pierwszym miejscu stawiam charyzmatyczne aktorstwo Toshiro Mifune. Wszystkie sceny, w których się pojawił są jakby „naelektryzowane” – skupiają uwagę widza z wielką siłą. Przy wszelkich fabularnych uproszczeniach i skrótach udało mu się stworzyć autentyczny portret psychologiczny człowieka, który przeszedł długą drogę od zarozumiałego zawadiaki do szlachetnego i opanowanego wojownika. Bez Mifune film od razu odstawiłbym do lamusa, choć ciekawa jest w nim na pewno także strona wizualna – przede wszystkim zdjęcia plenerowe – a także muzyka.
Niestety, trylogia Inagakiego odznacza się także wieloma wadami. Wynikają oen przede wszystkim z tego, że Inagaki to jednak nie Kurosawa, a do tego czas obszedł się z jego dziełem dość okrutnie. Właśnie mija pół wieku od jego powstania! Wiele scen (zwłaszcza zrealizowanych w atelier) razi tandetnością i sztucznością, której nie uświadczysz nawet w sporo starszych dziełach Kurosawy. Fabuła także często się rozlatuje, wiele wątków utyka gdzieś w międzyczasie. Do tego aktorzy nie zawsze dotrzymują kroku Mifune. Mnie szczególnie raził jego upudrowany i niezwykle drętwy przeciwnik – Kojiro Sasaki.
Reasumując: cykl ciągle wart umiarkowanej uwagi, przy czym najbardziej udanym, w zasadzie osobnym filmem jest oscarowa i najoryginalniejsza cz. I. Natomiast dla miłośników samurajskich widowisk oraz talentu Toshiro Mifune – całość to pozycja obowiązkowa!
Pozdrawiam!

P.S. Dla fanów komiksu: Mandragora zaczyna wydawać serię mangi „Vagabond” opartej na powieści „Musashi”, będącej źródłem filmu Inagakiego. Z kolei słynna seria Stana Sakai „Usagi Yojimbo” jest w swobodny sposób inspirowana dziejami Miyamoto Musashiego oraz filmami Kurosawy i Inagakiego. Główny bohater nie bez przyczyny nosi imię Miyamoto Usagi...