Może nie pokocham baseball'u , ale popieram Twoje zdanie , film świetny.

Ja bym bardzo chciał, żeby pokazali chociaż 5 meczy baseballu na polskim kanale sportowym ponieważ gdy komentator tłumaczy zasady i wyjaśnia to łatwiej wszystko pojąć.

Tak pokochałem Rugby które teraz jest moim ulubionym sportem a przez 12 lat była nim piłka nożna. Oglądam Super 15 (ligę RPA-Australia-Nowa Zelandia) i wolę Rygbu gdzie nie ma symulowania, płakania, pomyłek sędziowskich, tylko grają w to prawdziwi mężczyźni niż tą śmieszną (obecną) piłkę nożną która w tej chwili nie ma nic wspólnego ze sportem.

Ale dlaczego pokochałem rugby? Bo był transmitowany w Polsacie Puchar Świata, i poznałem zasady, trochę doczytałem o taktyce i już mogę oglądać z angielskim komentarzem bo wiem co się dzieje, a baseballa nie pojmę z angielskim komentarzem - jego zasad.

Film rzeczywiście świetny.Bardzo dobra rola Pitt'a.

Szczerze powiedziawszy, ja też "bałam się" tego filmu. Miałam go w domu chyba z ponad 2 miesiące i nie mogłam się do niego zabrać. Ale nie z powodu komentarzy innych. Tylko z tego powodu, że był to film sportowy.
Każdy wie, jak one wyglądają. Najpierw jest beznadziejna drużyna, której nic nie wychodzi. W końcu pojawia się człowiek, który ma pomysł, jest zabawny, zyskuje charyzmę. Pojawiają się sukcesy. W decydującym momencie nie wychodzi, ale i tak nic sie nie stało, przecież stworzyliśmy coś z niczego.
Tutaj było podobnie. Ale nie chodziło w tym filmie o sam sport. Tutaj na pierwszym planie były emocje, uczucia, miłość do tego, co straciło sie już dawno temu. Razem z bohaterem przezywaliśmy porażkę jak i zwycięstwa. Trzeba przyznać, że był to odrobinę teatr jednego aktora - Pitta - z dobrej strony pokazali się też Hill i Hoffman. Całość na plus jak najbardziej.
Mam nadzieję, że kolejne sportowe filmy będą łamać utarte schematy i starały stworzyć coś swojego, jak Bennett Miller