Niemiecka produkcja z 2000 roku. Nie znoszę streszczać fabuł slasherów. Są w większości podobne i różnią się zaledwie drobnymi szczegółami. Zainteresowanych odsyłam do opisu, a sam od razu przejdę do plusów i minusów.

Plusy:

1) Typowe dla naszych zachodnich sąsiadów rzemiosło - solidne, przestrzegające reguł gatunku, odpowiednio mieszające proporcje.

2) Brutalność. Dzieje się dużo i krwawo. Głównie rany kłute i cięte, ale na tym inwencja scenarzystów się nie kończy.

3) Atrakcyjna obsada, czyli podstawa udanego slashera. Dziewczęta są ładne, a przy tym różnią się od tych z produkcji amerykańskich. Dla każdego coś miłego. Są głupie nastolatki w kolorowych ciuszkach (Alexandra Neldel i Katja Woywood), jest główna bohaterka (Valerie Niehaus) - inteligentna nauczycielka francuskiego, reprezentująca bardziej wyrafinowany typ urody.

Minusy:

1) Typowe dla naszych zachodnich sąsiadów rzemiosło - bez polotu, bezczelnie imitujące obce wzorce, usilnie trzymające sie schematów przerabianych już setki razy. Wygląda jak film telewizyjny, możemy zapomnieć o panoramicznym obrazie.

2) Przewidywalność. Znającym konwencję nietrudno domyśleć się, kto zabija i jaki ma motyw.

3) Spora pomyłka obsadowa. Grająca główną rolę Valerie Niehaus wygląda na rezolutną, trzeźwo myślącą osóbkę, nie mającą żadnych problemów z nawiązywaniem kontaktów. Tymczasem według scenariusza miała być klasyczną szarą myszką - zakompleksioną, nieśmiałą, neurotyczną.

4) Wstawki komediowe, które pasują tu jak pięść do nosa. Grubo ciosane dowcipasy rodem z teen-comedy.

5) Strój mordercy. Różowa sukienka w czerwone różyczki to niezbyt szczęśliwy outfit groźnego psychola. Ile razy można cytować PSYCHOZĘ?


Jeśli minusy nie przysłaniają wam plusów, oglądajcie śmiało!