Ten film jest jak słodki, markowy, opakowany w szeleszczący, złoty papierek cukiereczek.
Candy bar. Sugar baby. Cadbury Eclairs. Wkładamy go do buzi, zaczynamy ssać, rozgryzamy,
zaczynamy czuć smak gęstego, czekoladowego nadzienia, które zlewa nam się rozkosznie
do gardła. Po chwili przełykamy ślinę. Wrażenia były zbyt przyjemne, żeby nie sięgnąć do torebki po kolejną słodycz.

Mulholland drive trzeba obejrzeć przynajmniej dwa razy. Po pierwszym, emocjonującym
do granic wytrzymałości zdjęciami i muzyką, razie zostajemy z wrażeniami słodkiej tajemnicy
i kłębiącymi się myślami: o co chodzi i kto jest kim? Bardziej dociekliwi i z detektywistycznym zacięciem mogą próbować rozwiązać tę zagadkę sami. Szukajcie a znajdziecie, chciałoby się powiedzieć. Znajdziecie, albowiem rozwiązanie istnieje. Ci którzy nie czują się na siłach mogą skorzystać z podpowiedzi samego reżysera lub innych widzów. Tak czy siak, oglądamy Mulholland drive po raz drugi i podziwiamy wewnętrzną logikę i piękno przedstawionego świata.
Na tym kończymy albo stajemy się mulhollandoholikami i oglądamy go trzeci raz, ale inaczej, dłużej: scena po scenie, cofając i wybiegając naprzód, robiąc notatki, wsłuchując się w dialogi i muzykę, chłonąc atmosferę miejsc i zdarzeń. Dzięki internetowi odkrywamy, że inni też ulegli pokusie i próbowali już wyciągnąć z tego filmu niemalże każdy pojedynczy atom.

Dla mnie osobiście jest to jeden z bardziej realistycznych filmów o naszym ludzkim życiu.
Realistyczny w znaczeniu, że reżyser starał się pokazać wszystko co wie o swojej historii, nie zawężając swojego przekazu tylko do tego co "racjonalnie" wytłumaczalne, łatwe do przyjęcia albo pasujące do schematu jakiejkolwiek "poprawności". Ukryte uczucia i motywacje, sny, przeszłość, nastawienie do przyszłości, wzajemne wpływanie postaci i zdarzeń na siebie to wszystko kształtuje rzeczywistość w jakiej poruszamy się na co dzień, niezależnie od tego czy sobie to uświadamiamy czy nie. Film nie jest jednak jakimś ambitnym traktatem pokazującym
mechanizmy ludzkiej psychiki od A do Z (uwaga: jeśli ktoś nie oglądał filmu a zamierza, niech tutaj na razie zakończy czytanie). Nie. To jest po prostu gęsta od emocji ludzka historia, w którą widz wprowadzony zostaje przewrotnie początkowo od strony snu głównej bohaterki. Lynch zmusza nas do głębszej analizy. Mówi do nas jak Kowboj do Adama: "Jeśli chcecie wiedzieć o co chodzi to zatrzymajcie się i pomyślcie. Pomyślcie, a nie udawajcie tylko mądrali, którym zdaje się, że wiedzą". Wysiłek, który wkładamy w rozszyfrowywanie sennej logiki Diane, w analizowanie sposobu w jaki postaci z jej rzeczywistego świata oddawane są w śnie zaczyna owocować wglądem w nasze własne wnętrze. Nagle zaczynamy dostrzegać podobieństwa do własnych przeżyć lub przeżyć naszych przyjaciół, znajomych, do historii, o których czytaliśmy lub słyszeliśmy. Zaczynamy dostrzegać, że surrealistyczna historia z Mulholland drive
jest w istocie prostą, ludzką historią.

Tym, którzy czują niedosyt rozmów o Mulholland drive lub zagubili się na tej drodze,
przedstawiam moje luźne "notatki z trzeciego razu". Są one próbą wniknięcia na gorąco w emocje Diane, innych bohaterów i moje własne - traktujcie je jako zaproszenie do rozmowy.

Uwaga pierwsza: przyjmuje założenie, że w pierwszej części filmu mamy do czynienia z przedstawieniem snu Diane (do momentu przebudzenia), a w drugiej, mamy serie retrospekcji odnoszących się do realnych wydarzeń (Diane rzeczywiście zleciła zabicie Camilli).

Uwaga druga: jakkolwiek film wydaje się być naprawdę przemyślany i pod kontrolą reżysera, to oczywistym dla mnie jest, że wiele ciekawych analogii, dualizmów i symboliki w filmie zostało zawartych w sposób przypadkowy lub tylko dzięki intuicji reżysera.

1. Jitterbug (najprawdopodobniej poza snem) - wrażenie chaotyczności tego tańca, nie wszystko w nim jest po kontrola, zdarzają się upadki, kobiety są pod dość dużą kontrola (noszenie, podrzucanie); w tle postać Diane Selwyn najprawdopodobniej wygrywającej konkurs - dobry początek kariery, ale... nie wszystko jest po kontrola... para staruszków, nie do końca wiadomo kim są

2. Kamera wchodzi w pościel - zaczyna się przedstawienie snu Diane

3. Jazda samochodem - zaczyna się wchodzenie w senna logikę, noc, czerwone światła
powoli jadącego samochodu (hipnotyzują nakładające się obrazy), piękna panorama nocnego miasta (to wszystko dzieje się właśnie tam, zagubiona Diane wśród morza światełek - ludzi, rzeczy, zdarzeń, zderzeń, muzyka przyprawiająca o dreszcze

4. Nieoczekiwany postój - wykonanie zleconego zabójstwa Camilli ("Rity") śni sie Diane według wzorca jej podroży na Mulholland Dr., podróż na przyjęcie do Adama na zaproszenie Camilli musiała bardzo mocno wbić się jej w pamięć; Diane najprawdopodobniej nie znała żadnych szczegółów dotyczących wykonania zlecenia;

analogiczny nieoczekiwany postój Diane, kiedy Camilla wychodzi po nią drogą na skróty,
bardziej bezpośrednie (poza pracą) zetknięcie się ze światkiem Holywood (reżyser Adam, jego matka, postacie "mafiosów", Camilli Rhodes (tak będę nazywał tą blondynkę, w odróżnieniu od Camilli), Kowboja), wreszcie doznane upokorzenie, uczucia miłości i ewentualnej nadziei na odzyskanie ukochanej przemieniają się w nienawiść - ta zmiana oddana jest we śnie, niespodzianka, która spotyka Camillę ma być śmierć, ale w alternatywnej wizji snu Camilla nie zostaje zabita (Diane wcale nie zależy na jej śmierci a jedynie na powrocie miłości) - paradoksalnie od śmierci ratuje ja przypadek - młodzi wyścigujący się "po pijanemu" ludzie, nie myślą, że mogą spowodować
śmiertelny wypadek, tym bardziej nie myślą, ze mogą komuś uratować życie

Camilla traci pamięć - to uwalnia ją od jej własnej przeszłości, a wiec od tego, ze porzuciła Diane - sen może toczyć się bezpiecznie dalej, w odcięciu od prawdziwej rzeczywistości, jeśli chodzi o Camillę

5. Diane poznaje matkę Adama i opowiada jej o Kanadzie, konkursie, ciotce, która zostawiła pieniądze - matka Adama (we śnie i rzeczywistości Coco) ma do niej raczej mocno zdystansowany i oschły stosunek, przepytuje ja także na temat znajomości z Camillą (być może domyśla się łączących ich kiedyś stosunków i być może nie chce aby cos takiego się powtórzyło, w końcu Camilla ma zostać jej synową) - cos z tego zostaje przeniesione do snu - Coco ma tam jakąś kontrolę nad Diane (Betty) jako zarządczyni (lub właścicielka) nieruchomości, zna jej ciotkę, wreszcie karze pozbyć się jej Camilli ("Rity") i to bezpodstawnie (na skutek przepowiedni "wróżki") - tutaj da się wyczuć jej niechętny stosunek do ich związku

w opowieści dla matki Diane przedstawia swój związek z Camillą jako zwykłą przyjaźń ("pomogła mi zdobyć kilka ról"), gest matki stukania ją po ręce przedstawia nie tylko zrozumienie w żalu, ze Diane nie dostała głównej roli (dostała ją Camilla), ale wydaje się także, jest gorzkim pocieszeniem: "widzisz dziecko, Camilla nie jest dla Ciebie, ani ty tutaj nie pasujesz"

nieruchomość w której mieszka Diane we śnie jest dużo lepsza, "elegantsza", niż w rzeczywistości, być może są to jej wyobrażenia jeszcze sprzed przyjazdu do Holywood (Holywood w znaczeniu pożądanego miejsca spełnienia życiowego i ostatecznego rozczarowania można spokojnie odczytywać w ogólnym symbolicznym sensie),

na przyjęciu Adam opowiada o swojej sprawie rozwodowej - najprawdopodobniej właśnie na tych informacjach opiera się scena we śnie Diane z zalaniem różową farbą biżuterii żony Adama - Adam opowiada o swoim rozwodzie w żartach - gdzieś tam oczywistym są skrywane głęboko emocje, które Diane odczuwa i uwydatnia we śnie (Adam pobił swoją żonę i chciał zniszczyć coś co musiało stanowić dla niej ogromna wartość), Adam wspomina także coś o sędzim i w tym momencie Diane dostrzega w tle człowieka, który będzie w śnie mafiosą, zaraz potem zjawia się Camilla Rhodes i całuje się z Camillą - być może jest to jej jakaś była lub aktualna kochanka (ew. specjalnie dla upokorzenia Diane zagrana scena) - w każdym razie we śnie postaci Camilli Rhodes i "sedziego"-"mafioso" łączą się ze sobą - Rhodes staje się protegowaną mafii, przez ktorą Diane nie dostaje roli (można łączyć dostanie roli i dostanie Camilli) - dalej gdy odchodzi Rhodes, przechodzi Kowboj, który zostaje w logice snu także skojarzony z mafia (mafia jako wytłumaczenie na brak sukcesu w karierze)

po pocałunku z Rhodes Diane zaczyna płakać - wyjątkowo okrutnie obeszła się z nią Camilla
wprowadzając ją na przyjęcie z nieznanymi bliżej ludźmi i zostawiając ją praktycznie samą sobie, być może Camilla w jakiś sposób mści się za to, ze Diane ośmieliła się sprzeciwiać
się jej woli odejścia, wyobrażała sobie, ze jest w stanie do czegoś ja zmusić, Camilla chce jej teraz pokazać "nic z tych rzeczy kotku, jesteś nikim dla mnie teraz"

rzeczą niewyjaśnioną jest obrączka na palcu Diane

zbliża się moment ogłoszenia zaręczyn, potworne napięcie w Diane, które wtedy czuła zostaje w niej - to właśnie o tym momencie myśli, gdy zleca w barze Winkie's zabójstwo Camilli - zlecanie zabójstwa musi być kolejnym wyciskającym potworne piętno w jej psychice przejściem
- tak wiele elementów z tego wydarzenia zostaje odzwierciedlonych w śnie: płatny morderca i jego czarny notes, imię kelnerki na plakietce (Betty - pod tym imieniem będzie widzieć siebie we śnie Diane), dziwny człowieczek z brwiami przy ladzie (nieświadomy świadek zlecenia, chociaż może nie taki nieświadomy, mógł widzieć zarówno pokazywane zdjęcie jak i pieniądze, jak i niebieski klucz),

nie wiadomo dlaczego morderca śmieje się w odpowiedzi na pytanie "Co on otwiera?" (śmieje się, bo to przecież kompletnie nie istotne co on otwiera jest tylko znakiem, a może rzeczywiście otwiera cos śmiesznego w porównaniu z grozą sytuacji??)

we śnie człowieczek z brwiami mówi, ze "chce się pozbyć tego okropnego uczucia" - oddaje to moim zdaniem wewnętrzną chęć Diane pozbycia się wszystkich tych negatywnych uczuć, które w niej są,

we śnie zwykły niebieski klucz urasta do magicznego kosmicznego klucza i pudełka - klucza do tajemnicy jaka jest ostatecznie popełnienie przez nią morderstwa, tajemnicy jaką jest droga do zaplatania się do tego wszystkiego, do zrobienia rzeczy nieludzkiej... - nie wiem czy gdzieś w filmie właśnie nie padają takie słowa (inhuman?), które kontrastują z opinia reżysera o próbnej grze Diane (humanistic) - ale tam też mowa jest o planowanym zabójstwie, być może nie
traktowanym na serio...

na marginesie: patrzę dookoła i blisko siebie widzę jak łatwo przychodzi nam wplątywać się w takie historie, czasem wystarczyłoby, gdyby ktoś miał trochę inny charakter, podejście, zasady i śmierć gotowa (vide np. sprawa znanego polskiego piosenkarza w Krakowie), czasem też niechciane zajście w ciąże zmienia filmowe scenariusze w obowiązującą rzeczywistość

najbardziej tajemnicza jest postać bezdomnego, być może Diane zobaczyła tego człowieka na tyłach Winkie's po zleceniu zabójstwa i stał się on dla niej symbolem zła... on trzyma w rękach pudełko - symbol tajemnicy zła (lub śmierci), którego się dopuściła...

Diane po wyjściu z letargu, snu, depresji (która trwała 3 tygodnie) znajduje niebieski klucz - kontempluje go i zaczyna nie dawać sobie rady z wyrzutami sumienia, wewnętrznym chaosem - ktoś próbuje dostać się do jej mieszkania (być może zapowiadani detektywi, przy okazji: Diane zmieniła mieszkanie być może po to aby odciąć się od przeszłości, w poprzednim robiła to przecież Camillą) - Diane zaczyna sobie zdawać sprawę z konsekwencji swoich czynów (pozornie dobrzy staruszkowie przychodzą ja teraz straszyć, ona tez okazuje się w rzeczywistości pozornie dobra, miłość do Camilli doprowadziła ją do zabójstwa ukochanej) - popełnia samobójstwo strzelając sobie w usta (na marginesie: cały czas ma na ręku obrączkę) - rozkładające się jej własne zwłoki ze zmasakrowaną twarzą w jej własnym mieszkaniu Diane antycypuje we własnym śnie, we śnie ktoś zabił Diane Selwyn - ale to Camilla bardziej boi się własnej śmierci w związku z tym obrazem, początkowo nawet myślała, ze to ona jest Diane... Betty podchodzi do tego jakby z zewnątrz, choć jest to chyba pierwszy moment we śnie, gdzie zaczynają się dziać dziwne rzeczy z obrazem (klatki nachodzi na siebie),

zaraz po jej samobójczej śmierci znów widzimy bezdomnego (co znów wskazywałoby
na symbol demona, zła, śmierci), dalej widzimy na tle miasta "lśniące" twarze Diane i Camilli (jakby z dobrego okresu), potem widzimy teatr i dziwnie ucharakteryzowaną aktorkę mówiącą "Silencio" (cisza, milczenie), ciszej nad tą trumną, cisza pochłonęła tajemnice, odwiecznego splotu miłości i nienawiści, życia i śmierci

5. w scenie erotycznej we śnie wydaje się, ze to mimo wszystko Camilla jest inicjatorką,
być może tak samo było w rzeczywistości, Diane pyta się Camilli czy już to kiedyś robiła,
być może dla niej z Camillą to był pierwszy raz - swoja droga to, ze ona nie rozpoznaje swojej
Camilli we śnie jest bardzo dziwne, można to tłumaczyć w ten sposób, że po tym jak
Camilla ją zostawiła zdaje się jej być inną osobą...

6. przez sen po "stosunku" Camilla zaczyna wołać "Silencio!" - to wybudza ze snu oboje
- fałszywa rzeczywistość nie jest w stanie się utrzymać, Camilla mówi w pewnym momencie
"Nie, nie", Diane próbuje ja pocieszać "Wszystko jest w porządku", ale Camilla mówi "Nie jest w porządku. Musimy gdzieś jechać." - to właśnie w teatrze w torebce Diane pojawia się pudełko, a więc znów dochodzi do świadomości zagadka, do której prowadzi klucz (klucz i pieniądze
są tam ukrytym symbolem zbrodni, która się dokonała - Diane w dobrej wierze schowała je głęboko

7. spotkanie z Camillą we śnie pełne jest na początku przedzierania się przez kolejne
zasłony rzeczywistości - Camilla nie jest tą, za którą się podaje, ciotka wcale jej nie zna, ja myślała Diane - okazuje się, ze Camilla nie wie kim jest naprawdę, obie zaczynają udawać kogoś innego ("Jak na filmach") - słodka scena przy budce telefonicznej, gdy Diane w dobrej wierze zdobywa się kłamstewko w rozmowie z policją i robi niewinne oczko do Camilli

8. w Winkie's, gdzie bohaterki rozmawiają kelnerka nosi prawdziwe imię Diane (we śnie Diane
to Betty) - to prawdziwe imię naprowadza Camillę na jakieś ślady z ukrytej przeszłości
- Diane Selwyn przypomina sobie to imię i nazwisko jako mające coś wspólnego
z tym co się dzieje teraz - zgaduje, że to ona mogła się tak nazywać...

9. Diane zagubiona, w depresji leży na łóżku trzy tygodnie i nie może się podnieść,
w tym czasie w jej śnie, bohaterki próbują się z nią skomunikować myśląc, że dzwonią
do Camilli - Diane słusznie podsuwa pomysł, że mogła odebrać współlokatorka, ona sama
w rzeczywistości zamieniła się mieszkaniami z sąsiadka (być może także z ostrożności)
- to Diane mówi "Dziwnie jest tak dzwonić do siebie samej", Camilla mówi "Może to nie ja"
- tak rzeczywiście nie ty, to Diane - automatyczna sekretarka odpowiada "Cześć, to ja. Zostaw wiadomość" - Camilla zna ten głos, Diane naprowadza ją na dalsze pomysły detektywistyczne "a może" - Camilla trzy razy powtarza "może" - symboliczna niepewność co do możliwości odkrycia prawdy, decydują się odwiedzić miejsce zamieszkania Diane mimo lęku Camilli

10. w tym momencie ktoś puka do drzwi - te pukania, które w filmie występują kilka razy
są straszne, wywołują lęk przed tym co może przynieść zewnętrze, jakieś niewygodne
prawdy?, zagrożenia?, niechciane zmiany? - tym razem to "wróżka" - piękna scena,
gdy Coco mówi, ze nikogo więcej tu nie ma (mówi tak bo nikogo nie widzi, a nie widzi bo
stoi zaledwie pół metra dalej), "wróżka" w tym momencie widzi połowę sylwetki Camilli,
bo stoi pół metra dalej (odbiorca, który widzi wszystko, aż chciałby powiedzieć "przesuń się pół metra dalej to zobaczysz") - sceny z zasłanianiem i odkrywaniem pojawiają się kilka razy w filmie i towarzyszy im zawsze jakiś strach (Camilla chowa się pod stołem, ciotka widzi tylko stół; twarz Camilli pojawia się zza węgla mieszkania Diane, sceny chodzenia po mieszkaniu pełne są napięcia w oczekiwaniu na to, co znajdzie się za kolejna ścianą - a zawsze jest jakieś dalej

wizyta "wróżki" znów rzuca światło na fałszywa rzeczywistość: Diane przedstawia się
"Mam na imię Betty", "wróżka mówi" "To nieprawda" i mówi, że ktoś inny ma kłopoty,
wizyta "wróżki" śmiertelnie przestraszyła Camillę - we śnie przecież ktoś próbował
ją zabić - niebezpieczeństwo cały czas wisi nad nią...

11. na chwilkę przeniesiemy się do wątku Adama, który pojawia się po tej scenie -
rozmowa z Kowbojem, dla mnie ten dialog jest jakimś roztrząsaniem zagadnień pt. "co warunkuje nasze wybory" - Kowboj zadaje ważne pytania:
"Czy uważasz, ze nasze nastawienie warunkuje przebieg naszego życia?"
"Czy zgadzasz się z tym co powiedziałem, dlatego, ze uważasz że to słuszne czy tylko dlatego, ze myślisz, ze to chciałem usłyszeć?"
"Co powiedziałem?"
"Jesteś człowiekiem, któremu zależy na dobrym życiu?"
"Czy możesz przez chwile pomyśleć nad tym?"
"Ile kierowców może mieć samochód?"

Adam wykazuje tutaj wole poznania, przyjechał i jest lekko niecierpliwy, to jego nastawienie do tej sytuacji - i to ma wpływ na to jak ona się rozegra...
Kowboj wskazuje mu na jego nastawienie ("aż palisz się do tego"), a Adam mówi "To bez znaczenia" ("whatever")
Kowboj posługuje się ironia "dzięki ci, że przyjechałeś z miłego hotelu" - ironiczne jest "dziękuje" (Adam został poniekąd zmuszony, mafia zablokowała mu pieniądze - to jedna z rzeczy, które mocno mają wpływ na nasze wybory) jak i "miłego hotelu" (była to obskurna nora)
potem jest "przestań zgrywać mądralę" ("smart aleck") to już zakrawa na groźbę

Adam najwyraźniej "zmienia swoje nastawienie", jego wola została złamana,
wola Kowboja staje się wyznacznikiem moralnym ("zrobisz źle" = "nie przyjmiesz aktorki",
" zrobisz dobrze" = "przyjmiesz aktorkę")

na marginesie: Adam w poplamionym na różowo garniturku wygląda idiotycznie, być może jest to senna forma upokorzenia go przez Diane (być może takim naprawdę jej się wydawał w czasie pracy czy na przyjęciu)

12. scena z próbna grą Diane i Camilli - znów we śnie motywy miłości, nienawiści,
próby zabójstwa - obie grają, jednak, gdy Diane mówi "Zabije cię", a Camila "Pójdziesz
do więzienia" na chwilkę znów mamy jakby przebitkę z prawdziwej rzeczywistości
- potem jest słodziutka scena, gdy Camilla mówi "Byłaś świetna", a Diane odpowiada "Thank you darling" i udaje, że pali papierosa - oboje robią do siebie oczko (nie fizycznie) i mają z tego świetną zabawę :-)

13. scena gry u Wallego - naładowana emocjami do granic wytrzymałości, aktor wspomina, że chce zagrać tak samo mocno jak z ta aktorka z czarnymi włosami - fajne jest kompletne rozbicie nastroju po wyjściu z pokoju, coś co wydawało się spajać wszystkich w jedności (scena gry) okazuje się mirażem, agentka uważa, ze aktor grał słabo, że reżyserowi nie uda się
dokończyć filmu, we wzajemnych kontaktach wszyscy byli tacy milutcy (i tak to właśnie odebrała Betty i jest strasznie zaskoczona słowami agentki, zaraz potem okazuje się byłej żony reżysera...), a reżyser i aktor są potwornie zadowoleni - kwesta "Nienawidzę cię. Nienawidzę nas oboje", znów jak szybko miłość przeradza się w nienawiść

swoja droga to zestawienie brunetki i blondynki jest niesamowite - zastanawiam się czy Lynch
mógł mieć kiedyś myśli typu "brunetki są złe, blondynki są dobre" - a wiec taka próba
łatwego sklasyfikowania całej kobiecej rzeczywistości - próba pokrycia głębszego rozeznania i braku doświadczeń prostym schematem - tylko co z rudymi :-) ?

14. scena przesłuchania kandydatek - znów słodka jak dobry markowy cukiereczek,
lata 50-te, dziwne uczesania kobiet do góry (podobnie uczesana, mocno umalowana aktorka w teatrze - na marginesie: teatr może być jakimś odbiciem planu filmowego, który Diane znała: playback, ktoś inny pociąga za sznurki, nie ważne jest, ze Adam mówi "To jest ta dziewczyna", bo to nie jego wybór, mimo, ze się tak zdaje, nieważne ostatecznie są spojrzenia Diane i Adama i zawarte w nich zainteresowanie wzajemne- oczywiście zdanie "To jest ta dziewczyna" przewija się we śnie kilka razy i jest odbiciem zdania zlecającego zabójstwo - a wiec kryje w sobie potężny ładunek emocji - nic dziwnego, ze wokół niego nabudowało się tyle sennej akcji)

15. scena wizyty w domu u Diane - sąsiadka oddana w sposób bardzo zbliżony do rzeczywistości "zostały u niej moje rzeczy" - o tym we śnie pamięta Diane, być może jest to jedna z niewielu pozostałych nici kontaktu ze światem zewnętrznym - w całej tej scenie Camilla jest potwornie przerażona i to ona próbuje powstrzymać Betty przed dochodzeniem prawdy - czekający na zewnątrz w aucie mężczyźni mogą być odbiciem lęku Diane przed policja (po tym co zrobiła), we śnie wydaje się, że zlecenie zabójstwa zleciła mafia nie Diane

pełno jest w tej scenie napięcia związanego z oczekiwaniem: nikt nie otwiera, ale gdy
już maja iść a Camilla mówi "Nikogo nie ma w domu" pojawia się w drzwiach sąsiadka;
dalej sąsiadka ma już z nimi iść "Idę z wami", ale musi zawrócić, bo dzwoni telefon
"Musze go odebrać"

Diane zgaduje, ze Camilla nie jest Diane Selwyn, w przeciwnym razie sąsiadka rozpoznałaby ją, normalnie sąsiadka powinna rozpoznać Diane w Betty - Betty we śnie jest kompletnie zamaskowana, nie rozpoznaje ją nikt ani Camilla, ani sąsiadka, ani reżyser, ani Coco...
to jest jakby absolutnie alternatywna wizja jej samej

we śnie Camilla jest uzależniona od Diane, nie może wiec odrzucić jej pomocy, miłości
- i na tym głównie polega różnica w stosunku do rzeczywistości

scena wchodzenia przez okno, determinacja Diane powoduje zmianę u Camilli, ona jej pomaga choć jest przeciwna wchodzeniu do tego domu

rozkładające się zwłoki, zmasakrowana twarz, potworny fetor, pukanie do drzwi sąsiadki
- Camilla jest po raz kolejny śmiertelnie przerażona - chce zmienić swój wygląd, aby nie dać się złapać mordercom - Diane zmienia wygląd Camilli za pomocą peruki (oglądając po raz pierwszy ten film myślałem, ze niedoszli zabójcy Camilli podrzucili zwłoki kogoś innego, aby upozorować śmierć Camilli - dlatego twarz była zmasakrowana, ale teraz widzę, ze nie zgadzał się kolor włosów, choć figura bardziej wskazywała na Camillę niż na Diane... - więc to oczywiście Diane widzi we śnie siebie samą po samobójstwie, być może z pewnymi zarysami Camilli

leżąca przy umywalce książka przy ścinaniu włosów przez Camillę "Tout Paris" jest być może jakimś ukłonem Lyncha w stronę francuskiego współproducenta...

"wyglądasz jak kompletnie inna osoba" - Camilla w peruce to wprowadzenie w scenę erotyczna, bardzo emocjonujące wydarzenia dnia (Camilla w śmiertelnym zagrożeniu) zbliżają do siebie bohaterki... w łóżku po raz pierwszy chyba od początku snu Camilla rozluźnia się i uśmiecha ! - scena miłości fizycznej naładowana emocjami do granic wytrzymałości (jeśli chodzi o ten aspekt to chyba najlepsza scena łóżkowa jaką widziałem w kinie)

16. po scenie w teatrze Camilla zostaje sama z zagadką, następuje zwrot w akcji filmu,
wracamy do początku

17. scena z detektywami - śledztwo, symbol odkrywania prawdy o życiu, podejścia
racjonalnego, dokładności, zwracania uwagi na drobiazgi, detektywi podejrzewają, że w samochodzie była jeszcze jedna kobieta (perłowe kolczyki), jeden z nich intuicyjnie podąża wzrokiem po drodze ucieczki Camilli z wypadku poprzez krzaki, w dali jaśnieje piękna panorama nocnego miasta, to gdzieś tam musiała ukryć się Camilla, o ile miejsce wypadku daje się drobiazgowo przeszukać (daje się znaleźć małe perłowe światełko kolczyka) o tyle miasta nie jest w stanie przeszukać nikt dokładnie, a wiec zawsze jesteśmy skazani na domysły - ja widzę w twarzy detektywa zafrasowanie tym ogromem otaczającej rzeczywistości - dodatkowo jest noc (to samo miejsce za dnia i za nocy budzi kompletnie inne emocje)

18. scena z wyjeżdżającą ciotką - kawałek z tego śni się na końcu Diane po raz drugi, gdy upada pudełko i ciotka przychodzi sprawdzić czy nikogo nie ma, ale nie widzi pudełka, tak jak nie widziała wchodzącej do jej domu Camilli

19. scena z mężczyzną z czarnymi brwiami - mówi o uczuciach, których chce się pozbyć,
zaczyna się atmosfera leku i pojawia się Demon, po drodze mijają budkę telefoniczną która przyśni się Diane później

20. scena z połączeniami telefonicznymi - typowe lynchowskie zbliżenia na elementy twarzy (z pytaniem czym jest rzeczywistość, którą mam przed oczami) - ostatni dzwonek telefoniczny nie koniecznie musi być ciągiem tych samych połączeń - raczej jest to ta chwila, gdy Camilla zaprasza Diane na przyjęcie (punkt kulminacyjny), a w sennej logice zostały związane z ciągiem telefonów mafii

21. scena z przylotem Diane - staruszkowie są mili taka pozorna miłością, ich uśmiechy w taksówce są jakieś potwornie dziwne (jakby nierzeczywiste) - nie wiadomo kim są w rzeczywistości; fajny moment "zagubienia" bagaży "porwanych" przez taksówkarza - symbol
codziennych trosk i niepokojów każdego człowieka, tu Betty - chwilowy niepokój, niby wszystko dobrze się układa, ale pozostaje ten codzienny osad w psychice... taksówkarz pyta "Dokąd?" (symbolika życiowa), a Betty odpowiada pewna siebie konkretnym adresem...

"Witajcie w Los Angeles" - jakie to milutkie, oczy babci nie patrzą wprost na rzeczywistość, niestety wielu starszych ludzi (ale nie tylko) ma taki nieobecny wzrok, skupiony w dużej części na przeszłości, i te głębokie starcze oddechy, jakby człowiek miał lada chwila już nie złapać tego kawałeczka rzeczywistości (powietrza) i umrzeć...

22. scena wprowadzenia się do Coco - Betty zostawia walizki na podjeździe co jest o tyle
dziwne ze przed chwila o mało ich nie zgubiła, z pewnym przestrachem idzie do managerki
i próbuje być z nią na ty (to "OK, Coco" przychodzi jej jednak z trudnością), Betty spotyka Camille - nie rozpoznają się nawzajem, przeżywają jakby na nowa swoje zapoznawanie się...
aktorka grająca Camille świetnie ukazuje jej totalne zagubienie w rzeczywistości, Betty początkowo nie chce wchodzić w szczegóły życia Camilli ("to nie mój interes, przepraszam"),
jest zbyt pozytywnie skupiona na wizji swojej kariery, tymczasem już niedługo świat
Camilli wciągnie ją na dobre i poplącze wzajemnie ścieżki życia...
już przy pierwszym spotkaniu Diane widzi Camillę przez chwile nago, a później poprzez prześwitujący plastik

23. widok na miasto za dnia z samolotu i scena u producenta - nawiązujący do nocnych pejzaży, zaraz ujrzymy jakieś szczegóły, co też dzieje się w tym mieście... mafia nie bawi się w sztuczne uprzejmości i w tym sensie jest prawdziwa, ich nie interesują gry podjazdowe prowadzące i tak do zmienienia zdania przez "przeciwnika", nie interesują ich także kompromisy - krótko, na temat, bez poufałości, bez delikatności "To jest ta dziewczyna!" - czy się komuś to podoba czy nie, zdjęcie które pokazuje mafia jest "odbitka" zdjęcia, które w rzeczywistości dała Diane mordercy, ona przy tym zachowuje się jak mafia, zleca-wymaga, nie ma żadnego liczenia się z drugą stroną (przy okazji: poznajemy jak wygląda kompozytor Lyncha pan Badalamenti, po lewej)

w odbiorze Adama sześć aktorek walczy o role, a on jest tym, który łaskawie dopuści którąś z nich, w odbiorze mafiosów to oni decydują o obsadzeniu - sprawa dąży do nieuniknionego konfliktu...

wydaje się, że wszystkim zgromadzonym chce się rzygać tą sytuacja, ale tylko starszy mafioso fizycznie to wykonuje ("ta kawa to gówno") - podobne to jest do ślinienia się bohaterki w "Idiotach" von Teriera - jak ci ludzie nie są zmęczeni udawaniem przy stole?

zmiana sytuacji przychodzi, gdy młodszy mafioso mówi "To już nie jest twój film" w odpowiedzi na Adama "Ta dziewczyna nie zagra w moim filmie" - zmiana drugiego rzędu, Adamowi wydawało się, że jest władcą absolutnym i w swoim świecie rzeczywiście tak jest, zmiana przychodzi spoza jego świata - Adam rozwala brykę mafiosów w przypływie wściekłości

24. scena rozmowy z szefem mafii - pracownicy musza wiele domyślać się z rozkazów szefa, nie jest zbyt wylewny

25. scena z morderca - nie do końca jasny jest jej sens, wspomina coś o wypadku, jakieś nawiązanie dlaczego zabójstwo jeszcze się nie udało, senne wyjaśnienie pochodzenia czarnej książki, śmieszne sploty niewypałów - jakieś nawiązanie do wypadku ratującego życie Camilli (tutaj wyraźnie coś mordercy się nie udaje, mimo, ze w rzeczywistości powiedział wyraźnie "jeśli dasz mi pieniądze, nie będzie już odwrotu"), długowłosy mówi do mordercy "To nierzeczywiste, prawda?", cała rozmowa odbywa się w takiej niby luźnej gadce szmatce, wygląda na to, ze oboje są umaczaniu po uszy w złu, mówią też, że źle i ciężko im się żyje

na marginesie: opowieść ewangeliczna także zawiera w sobie motyw morderstwa, pieniędzy, zdrady, pocałunku

26. scena rozmowy Diane z ciotką - Camilla okazuje się kimś innym niż początkowo myślała Betty - "Nie wiem kim jestem" czyż tak nie jest w stanie powiedzieć każdy człowiek na tej ziemi? czy wyjaśnienie "Nazywam się Rita" czy "Nazywam się Camilla" nie jest w istocie wyznaniem tej samej niewiedzy? niewiedzy, przed którą ludzie uciekają... w schemat, w ideologie, w zasady, w proste "chłopskie" wyjaśnienia... pojawia się po raz pierwszy niebieski kosmiczny klucz do zagadki

27. scena z morderca i prostytutka (chyba) - a więc morderstwo się nie udało, Camilla uciekła, trwają poszukiwania

28. scena przypominania sobie o co chodzi z pieniędzmi - pojawia się ponownie nazwa Mulholland drive


Rozważania można by jeszcze ciągnąć pewnie długo. Po ich napisaniu znalazłem w internecie stronę "Lost on Mulholland drive" http://www.mulholland-drive.net/ [www.mulholland-drive.ne ...] w całości poświęconą podobnym dywagacjom. Jej rozmiary są imponujące. Polecam.