Droga do prawdy jest kręta i dosyć długa niczym sama Mulholland Drive.
David Lynch opowiada bardzo smutną historię przez którą zaplata widza w
relacje dwóch kobiet. Wyjmuje je jakby przypadkowo z całego hałasu
wielkiego miasta i prześwietla ich sny, marzenia i w końcu rzeczywistość w jakiej się znajdują. Historia pospolita jakich mnóstwo i jeszcze troche, z tą różnicą, że oglądamy ją z bardzo bliska. Film jest jak szwajcarski zegarek, reżyser bardzo dba o szczegóły. Miesza różne przedmioty, słowa i w końcu bohaterów, ale wszystko z wielką, wielką precyzją.

Bardzo dobre zdjęcia, naprawdę mroczne, potrafią postraszyć. Mamy do
czynienia z kapitalną reżyserią, która poszła w parze ze świetnym
aktorstwem, które po prostu powala na ziemię. Laura Harring i Naomi
Watts(!) i ich dwie świetne role. A w końcu nie były one łatwe przecież. I tu też zasługa reżysera, który pozwolił wręcz poszaleć aktorkom. Potrafił z nich "wycisnąć" to co najlepsze. To wszystko podlać poruszającą muzyką i wychodzi istne cudo. Autorskie, skomplikowane, ciężkie kino Davida Lyncha, trzeba jednak przyznać, że on wie.. o co chodzi.. w kinie. W bardzo dobrym kinie. Z najwyższej półki.