Może niy bardzo rozumia twórczoś Lyncha, ale MULHOLLAND... mo specyficzno, klimatyczno atmosfera czegoś z kina noir - sóm tyż ylemynty kómediowe (tyn filmowiec, co prziłapuje żóna na zdradzie), czyli dowo sie na to z przijymnościóm popaczeć... Czy coś mie tam drażni? Może poczóntkowo trocha Naomi Watts (gro postać bardzo naiwno - tako miała rola, jo wiym, ale nerwuje mie to), no i jes jeszcze tyn "diobeł", co to naroz wyłanio sie zza hasioka, co przerażo mie bardzij niż stos horrorów z wypożyczalni... A potym? Potym jes już niyzły film autotymatyczny (ło przemyśle filmowym - zwłaszcza ta scyna, kaj ktoś pado i umiyro (?) na scynie, a nagrany na taśmie dalij bryluje), coś ło przijaźni i miłości (tukej akurat dwóch kobiyt), trocha ło ludzkich dramatach i deprechach (bo zawód miłosny i zawodowy prowadzi do samobójstwa postaci granyj przez Watts). No i jes jeszcze Laura Harring - choćby dó nij warto łobejrzeć te dzieło z pokićkanóm chrónologióm, ale wcale przez to niy gupie (a może nawet dziynki tymu ciekawsze, niżby była to historia pokozano "tradycyjnie")...