1947 rok. 11-letni Roger zostaje wysłany do szkoły z internatem. To jego ostatnia szansa na poprawę. Chłopiec nie należy do najgrzeczniejszych dzieci ze względu na to, że jest nieszczęśliwy. Chłopiec mieszka z ojczymem, który ciągle porównuje go do brata. Kiedy nikt nie wróży Rogerowi niczego dobrego, ten zaprzyjaźnia...

Oglądało się całkiem dobrze, śmiało można po niego sięgać. Może odrobinę zbyt szczęśliwy happy end, ale... polecam!

ps. Zastanawiam się tylko co za kretyn w gatunku komedia, gdy jest to z całą pewnością dramat obyczajowy.