Na progu Opisy

Oto dokumentalny portret maturzystek z 1965 roku, dziewcząt na progu dorosłego życia, a zarazem oryginalny film autotematyczny, odkrywający tajniki pracy dokumentalisty, stawiający pytanie, na ile udaje się filmowcowi dotrzeć do prawdy o rzeczywistości i w jakim stopniu umożliwiają mu to dostępne narzędzia, sprawdzone metody. Karabasz sam komentuje zza kadru sceny reprezentujące kolejne dokumentalne próby znalezienia odpowiedzi na pytanie "Jakie one są, te wchodzące w życie młode kobiety?" Reżyser pokazuje bohaterki zbierając materiał w różnych miejscach, starając się przyjrzeć im na wiele sposobów. Po sekwencji złożonej ze scen zaobserwowanych podczas egzaminów na wyższą uczelnię, w kawiarni, na miejskim basenie, w czasie zabawy tanecznej i polowania na autograf włoskiego piosenkarza Marino Mariniego, następują wywiady przed kamerą z dziewczętami, które przyszły do Wytwórni Filmów Dokumentalnych zachęcone prasowym ogłoszeniem. Potem oglądamy sekwencję fotografii zestawionych z fragmentami listów, które nastolatki nadesłały do dwutygodnika "Filipinka". Wreszcie, na koniec, Karabasz pokazuje scenę, która w różnych wariantach wielokrotnie powraca w jego filmach - ludzie w tłumie. Kamera zapisuje nastroje malujące się na twarz młodych kobiet czekających na przystanku. Słyszymy pełen wątpliwości komentarz autora:
"Tych dróg penetracji tematu jest wiele. Nie wszystkie jednak dostępne kamerze i mikrofonowi dokumentarzysty. Rejestrujemy wydarzenia bardzo wycinkowo i to w dodatku od zewnątrz, w pośpiechu. A tymczasem do poznania człowieka i jego spraw potrzebna jest wszechstronna i pogłębiona analiza. To co przedstawiliśmy było próbą przebicia się pod powierzchnię tematu. Wierzymy, że miała sens, jeśli dostarczyła wam trochę informacji i trochę materiału do refleksji o tych dziewczętach na progu, o których tyle jest mitów, a które tak mało znamy naprawdę."