Film przenosi widza w głąb ciągnących się w nieskończoność kolumbijskich lasów, w których odradzająca się cyklicznie natura skrywa niejedną tajemnicę. To miejsce współczesne i zarazem starożytne, istniejące od dawna w praktycznie niezmienionej formie poza zasięgiem świata ludzi, którzy upierają się, by niszczyć swoją planetę. Pośród zieleni i brązów drzew oraz błękitów pobliskiej rzeki, płynącej zapewne w swoją stronę od tysięcy lat, stoi skromne domostwo, tu i ówdzie przeciekające w trakcie większych ulew i stanowiące jedyną oazę człowieka na przestrzeni setek kilometrów. Mieszkająca w samym sercu kolumbijskiego lasu garstka ludzi żyje z połowu ryb, zbierania kukurydzy oraz egzystowania w zgodzie z naturą w rytm zmieniających się pór roku. Są tam poniekąd obcymi, a jednak nie byliby w stanie wyobrazić sobie innego domu. Główną bohaterką filmu jest Helena, oczekująca już niedługo przyjścia na świat potomka, którego narodziny będą kontynuowały istniejący od zawsze krąg życia.