film

Nagrodzone uczucie

1957

8m
6,1 228  ocen
6,1 10 1 228
6,5 2 krytyków
Wstydliwy młody chłopak doświadcza żarliwego uczucia. Produkcja zrealizowana w technice repollero, której inspiracją jest twórczość malarska Jana Płaskocińskiego. Zobacz pełny opis
Dokumentalny
Krótkometrażowy
Groteska filmowa
Nagrodzone uczucie

reżyseria Walerian Borowczyk, Jan Lenica

scenariusz Walerian Borowczyk

produkcja Polska

premiera

nagrody Film otrzymał 1 nominację

Nowość

Druga wspólna produkcja Borowczyka i Lenicy będąca politycznie poprawną historią miłosną opowiedzianą za pośrednictwem malunków Jana Płaskocińskiego. Radosnej i dowcipnej fabule towarzyszy dziarski podkład muzyczny w wykonaniu Orkiestry Dętej Gazowni Miejskiej w Warszawie, co zwróciło uwagę młodego Jean-Luca Godarda oceniającego utwory... Druga wspólna produkcja Borowczyka i Lenicy będąca politycznie poprawną historią miłosną opowiedzianą za pośrednictwem malunków Jana Płaskocińskiego. Radosnej i dowcipnej fabule towarzyszy dziarski podkład muzyczny w wykonaniu Orkiestry Dętej Gazowni Miejskiej w Warszawie, co zwróciło uwagę młodego Jean-Luca Godarda oceniającego utwory zgłoszone na festiwal filmowy w Tours. Film ten jest nie tylko świadectwem techniki animacji Borowczyka i Lenicy (którą ten pierwszy doprowadził do perfekcji w fenomenalnych "Zabawach aniołów" z 1964 roku), ale również dowodem na zainteresowanie Borowczyka prymitywizmem malarskim i sztuką ludową. czytaj dalej

premiera maja 1958 (Światowa premiera na VOD)

studio Wytwórnia Filmów Dokumentalnych (WFD)

tytuł oryg. Nagrodzone uczucie

inne tytuły Love Requited Międzynarodowy
Rewarded Feeling Międzynarodowy
Rewarded Feelings USA
więcej

TOP filmy z roku...
  • 2025
  • 2024
  • 2023
  • 2022
  • 2021
  • 2020
  • Zobacz wszystkie lata
Filmy dostępne na...
  • NETFLIX
  • MAX
  • DISNEY
  • AMAZON
  • CANAL_PLUS_MANUAL
  • SKYSHOWTIME
  • Zobacz wszystkie VOD
Od najlepszych
  • Od najnowszych
  • Od najlepszych

że filmik miał być gestem sympatii odnoszącym się do osoby lub twórczości Płaskocińskiego. W moim odczuciu był raczej kpiną. To obciach, kicz, disco polo końca lat 50-tych. Tu chyba nie chodzi o "naiwnego malarza". To pożegnanie socrealizmu...

http://www.youtube.com/watch?v=oj72S3fNoJ0&feature=related