Zardzewiały hangar służy młodemu mężczyźnie jako miejsce do gry na gitarze. Opuszczony drewniany kościół trafi na obrzeża miejskiego obszaru ekspansji, do użytku kulturalnego. Dzieci w wieku przedszkolnym w kręgu krzeseł mówią sobie nawzajem, czego nie robią. W tym filmowym eseju miesza się wiele punktów widzenia na największy obszar ekspansji miejskiej Wiednia. W obliczu nieuchronnego załamania ekologicznego podzielają one sentymentalną krytykę wzrostu i odmowę podążania za postępem.