Zgadzam się z założycielem tematu. Dla mnie też końcówka filmu straciła trochę dotychczasowej "magii"...chociaż scena (płacząca panna młoda na plaży) bardzo mi się podobała i oddała chyba esencje tego o co w tym filmie chodziło: miłość i ogromna tęsknota, która może nam zrobić pranie mózgu. Świetna gra Nicole, trochę nietypowa i inna niż pozostałe, ale to mi się w niej podoba, że nie można jej zaszufladkować. Film posiada klimat, dobre aktorstwo (m.in. Bright - spisał się na medal), muzykę na poziomie z tym, że mnie ostatecznie rozstrzygnięcie sprawy "czy to Sean czy nie?" trochę rozczarowało bo uwierzyłem w to, że ten chłopak za sprawą reinkarnacji wrócił do swojej ukochanej. Jak się okazało reżyser umiejętnie wybrnął z tej sytuacji aby nie robić z tego tasiemca (tzn. nie przeciągać filmu do momentu kiedy Anna faktycznie uciekłaby z młodym Seanem) i najpierw zaskoczył nas faktem iż Sean zdradzał żonę z ich wspólną przyjaciółką, a dodatkowo (co najważniejsze) okazało się, że malec po prostu znalazł pudełko zakopane przez Klare i reszta już się jakoś potoczyła. Film trudny w odbiorze, ale jeśli widz odpowiednio się skupi i wczuje to można dostrzec o czym twórca cały czas chciał nam opowiedzieć, a o czym ja sam wspomniałem na początku.

Psychodeliczne kino na poziomie lecz chyba nie do strawienia dla każdego.

8/10

P.S. Mam tylko jedno pytanie: dlaczego chłopak powiedział swojej matce "już nie jestem waszym synem"?. Mnie właśnie to najbardziej utwierdzało w przekonaniu, że (stary) Sean wrócił.

"Mam tylko jedno pytanie: dlaczego chłopak powiedział swojej matce "już nie jestem waszym synem"?. Mnie właśnie to najbardziej utwierdzało w przekonaniu, że (stary) Sean wrócił."

Tylko to?
A początek filmu? :)

Klimat rewelacyjny, zdjęcia, muzyka, aktorstwo scenogrqfia - wszystko takie europejskie bardziej. Gdyby taki sam scenariusaz dostał inny reżyser wyszłą by chała. Sean musiał być Seanem, musiał. Wytłumaczenie że wszystkiego dowiedział się z listów jest niewyobrażalnie naciągane. Aktor grający chłopca był tak dobry że naprawdę wyglądał jak dorosły zamknięty w nieodpowiednim ciele. I te sceny w łązience, jego odwaga i pewność siebie. Matka małego sama zaczeła wątpić to jest najjaskrawszy dowód. NIe widziałem samego początku filmu tak że chciałbym jeszcze wiedzieć o czym mówi mój przedmówca. Na końcu chłopiec mówiący że sam nie wie co z nim kierowało utwierdza mnie że zwyczajne to nie było. Być może Sean chciał żeby wszystko tak sie potoczyło bo przyszłości z żoną nie widział, nie chiał jej zadręczać. Zwłaszcza że kiedy do domu wchodzi kochanka Sean jest przerażony. Zanim kobieta mówi cokolwiek konkretnego on wypowiada "NIe mów Annie". Chyba że coś przegapiłem. Dla mnie to jest ewidentny dowód że wie z kim rozmawia. Ale najważniejsze jest nie logiczne rozwiązanie histori ale pytania jakie zadaje film. Czym jest

Film zaczyna się monologiem jakiegoś mężczyzny (jak się po pewnym czasie zorientujemy, Seana - chwilę po jego śmierci), lekarza, wierzącego tylko i wyłącznie prawom natury. Niestety, nie potrafię dokładnie przytoczyć tych słów, które dopiero w trakcie oglądania filmu "nabierają mocy".
Ostatnie zdanie brzmi mniej więcej tak: "zanim ponownie wrócę, chcę jeszcze przebiec ten kawałek, który przebiec zamierzałem" I biegnie.
A potem kolejna scena: Rodzi się dziecko, chłopiec.
A potem: Dziesięć lat później ...

To wszystko sie zgadza.za krótki za krótki