Z wklejonymi na siłę scenami akcji i tylko one jako tako podnoszą finalną ocenę. Jestem fanem filmów o Bondzie. Większość znam na pamięć. Pierwszy film z serii obejrzałem 37 lat temu mając 6 lat. Było to "You only live twice". Do dziś to pamiętam. Po "No time to die" mogę ppwiedzieć, że prawa do postacii, powinny zostać odebrane córce Broccoli'ego, bo to, co ona zrobiła z tym cyklem woła o pomstę do nieba. Jej ojciec się chyba wierci w grobie jak wiertarka. Rozumiem Danny Boyla. Chłop nie chciał podpisywać angielskiego odpowiednika "Trudnych spraw" z Polsatu (z domieszką "Pamiętników z wakacji" i "Sanatorium miłości"). To nie rakiety zabiły Bonda, tylko Harlequinowe moralizatorstwo, scenariusz pisany na kolanie pod odbiorcę Bravo Girl. W to wszystko brutalnie wkręcona toporna propaganda poprawności politycznej fanatycznego marksizmu. Najgorsze, że ludzie w Europie mają juz tak ocenzurowane własne myśli, że to wszystko łykną z ogromnym zachwytem i wypiekami na twarzy. Wniosek po seansie - nie potrzeba Freddiego Mercury z ultranowoczesną bronią, żeby rozwalić naszą cywilizację. Julki i Oskarki sami to uczynią bezkrytycznym piłowaniem gałęzi ze swoim gniazdem. Ku chwale IV Rzeszy.