film mi sie podobal. skojarzyl mi sie z horrorem "nie oddychaj", ale to zapewne nie tylko mi. fabula jest dosc poruszajaca z tego wzgledu, ze glowna bohaterka widziala na wlasne oczy smierc swojej siostry, pozniej kolegow i kolezanek z domu krok po kroku, az do swojego ukochanego. bylo to na tyle poruszajace, ze az nierealne. glowna bohaterka na logike powinna poddac sie psychicznie, bo przeciez stracila na wlasnych oczach swoja rodzine - siostre. przez nia Douglas stracil zone i to tez wywoluje wyrzuty sumienia. mozemy przypuscic, ze jest bardzo silna psychicznie, ale czy na pewno?
moja ogolna ocena to 6/10, scenariusz jest niedociagniety, ale te wszystkie glupstwa da sie wybaczyc.
najbardziej wnerwila mnie sytuacja gdzie Gary wbil na chate i zaczal odslaniac po czasie okna. wywnioskowalem z opowiesci Garego oraz jego postepowania, ze to on byl tym chorym psychicznie czlowiekiem dlatego nie zarazil sie "stworzeniem" od razu, a jego oczy nie staly sie jakos bardzo krystaliczne tak jak pozostalych "normalnych".
od razu napomne dla osob, ktore maja ubaw po pachy z tego ze glowna bohaterka nazwala dzieci "chlopiec i dziewczynka". stworzenie wolalo inne ofiary po imieniu. analizujac to stworzenie nie moglo tak naprawde naklaniac chlopca i dziewczynke do sciagniecia opaski wolajac po imieniu. dopiero gdy dotarli do azylu nadala im imiona - Olympia i Tom.