Z pewnością nie jest to bardzo udana adaptacja książki, tego wręcz jestem pewny. Po pierwsze: jest ciągiem dalszym "Niekończącej się opowieści", która już zbytnio odchodziła od niezwykłego oryginału, a po drugie: po obejrzeniu dzieła George'a Millera odnosi się wrażenie, że sam reżyser i scenarzystka... zbytnio nie zrozumieli treści książki, która wydaje się bajką fantastyczną, a tak naprawdę jest głęboko psychologiczną historią niekochanego chłopca, który zamiast, jak to się dzisiaj dzieje, uciec w narkotyki i alkohol, uciekł w świat własnej, genialnej wyobraźni.

Tymczasem teraz oglądamy 90-minutowy utwór o magicznej książce i chłopcu, który dostaje się do niezwykłej krainy o nazwie Fantazja. Już sam fakt, że Bastian sam tam się znajduje jest zbyt sprzeczne z książką, a to, że w całą tą historię zostaje wciągnięty jego ojciec, który również zaczyna czytać "Nie kończącą się opowieść", jest wręcz - dla miłośnika książki - skandalem.

Dochodzę więc do wniosku, że na "Niekończącą się opowieść II: Następny rozdział", nie można patrzeć jako na adaptację wybitnego utworu Michaela Endego, bo film wybitny nie jest.

Aktorstwo oceniam na 6 gwiazdek - znakomity jest 13-letni Jonathan Brandis jako Bastian, który naprawdę chwilami porusza - a w scenie, w której leci na Falkorze (w książce - Fuchurze) tak bardzo przypomina mojego Bastiana, że mógłbym przysiąc, że wybierając go do głównej roli, zaglądano w moje myśli.

Nie mam nic przeciwko Johnowi Wesleyowi Shippowi, który gra ojca Bastiana, pana Buxa, ale wprost nie mogę patrzeć na Kenny'ego Morrisona grającego Atreju.

Film oceniam jako dobry, a jako adaptację książki - wprost obrzydliwy. Ale moim zdaniem warto go obejrzeć.