Grodecki porwał się na Witkacego i chwała mu za to, ale jakoś nie mogę powiedzieć, aby mnie usatysfakcjonował. jest tu kilka dobrych konceptów, ale z drugiej strony film miejscami nazbyt przypomina teatr tv, a gra aktorska (zwłaszcza Pazury) jest miejscami nazbyt przeszarżowana- wiadomo: Witkacy, czysta forma, specyficzny język, ale twórcy uciekli w niepotrzebną przesadę i przerysowanie. nie wydaje mi się, aby do końca w ten sposób należało przenosić Witkiewicza syna na ekran. to co mi przypadło do gustu to cudowny klimat dekadencji, sposób w jaki ukazano przemianę Zypcia i niechęć do kompromisów, ale niestety mankamenty nie pozwalają mi całkowicie dobrze mówić o tym obrazie. nie wystarczy uciec w perwersję i wygłaszane z egzaltacją "metafizyczne" teksty, aby udanie zekranizować Witkacego. nie da się też ukryć, że film jest nieco skrótowy- przecież "Nienasycenie" to obszerny materiał, a tutaj zmieszczono go w 100 minutach. cóż, odczuwam niedosycenie, mogło być lepiej.