Joana (Jeanne Boudier) jest piętnastolatką, która karmi swoją duszę literaturą i muzyką rockową. Dziewczyna mieszka w Paryżu z rodziną - dwoma braćmi, matką i ojczymem - która ze względów politycznych została zmuszona do opuszczenia rodzinnego kraju. Jej ojciec "zniknął" gdy Joana miała sześć lat. Podejrzewa się, że został zabity, gdy wpadł w ręce przedstawicieli dyktatury wojskowej. Kiedy w 1979 roku Brazylia ogłasza amnestię, rodzina dziewczyny – wbrew jej woli – postanawia z dnia na dzień wrócić do Rio de Janeiro. W mieście, w którym się urodziła, i gdzie zaginął jej ojciec, Joana stara się ułożyć w całość fragmenty wspomnień z dzieciństwa.

Rodzina lewicowych aktywistów po latach życia na wygnaniu w Paryżu, wraca do Brazylii, gdzie dyktatura Ernesto Geisela ogłosiła amnestię. Najmniej z przeprowadzki cieszy się nastoletnia Joana, dla której sensem życia i ucieczką od niego jest literatura i muzyka rockowa. Początkowa niechęć do ojczyzny przeradza się w ciekawość – dziewczyna otwiera się na nowe doświadczenia. Pociąga ją też przeszłość, szczególnie los ojca, jednego z wielu "niewidocznych" obywateli Brazylii.

Joanna z bliskimi może dzięki amnestii powrócić po wielu latach do Brazylii. Wychowana w Paryżu, zafascynowana muzyką i literaturą nastolatka nie wyobraża sobie powrotu do miejsca, którego praktycznie nie pamięta. Jest zdecydowanie przeciwna tej zmianie, ale zostaje siłą zabrana przez rodzinę do ojczystego kraju. Tam stopniowo ożywa w niej pragnienie odkrycia rodzinnych wspomnień - w tym także związanych z jej ojcem, działaczem politycznym, który dawniej, podczas dyktatury wojskowej, nagle zniknął.