Uwielbiam hiszpańskie thrillery, nawet jeśli są słabe, ale to była marność nad marnościami. Film na siłę robiony na typowy amerykański thriller typu zabawa w kotka i myszkę z mordercą, jednak z zachowaniem specyficznego hiszpańskiego klimatu. Za dużo grzybów w barszczu.

Szczytem tandety były rozmowy głównej bohaterki z jej kolegą z FBI, który w odpowiedzi na prośbę o pomoc w rozwiązaniu sprawy, niczym instruktor jogi, smęcił przez bite 5 minut o tym, żeby słuchała swojego wewnętrznego głosu i instynktu XD Nie mówiąc już o scenie, gdy koleś jedzie pociągiem i ot tak trzyma sobie ich wspólne zdjęcie w ręce, mimo iż nic wielkiego ich nie łączy i jest to zupełnie niepotrzebne.

Co do samej sprawy morderstwa - nic ciekawego, kalka amerykańskich filmów o podobnej tematyce. I, co dziwne, zero zaskoczenia na koniec. Dziwne, ponieważ kino hiszpańskie przyzwyczaiło mnie do niespodzianek, nawet jeśli nie najwyższych lotów.

Bohaterów, historyjek i retrospekcji nawalone z każdej strony, byle tylko widz zastanawiał się, o co chodzi, ale pod koniec niestety nic się ze sobą genialnie nie łączy, dostajemy jakieś "najmniej spodziewane" rozwiązanie, a cała reszta okazuje się być tylko naciąganą plątaniną wątków. Nie mówiąc już o totalnie zbędnej postaci babci, jej tarocie i fantastycznym stworku z lasu. WTF.

Generalnie kolejny dowód na to, ze Netflix oferuje filmy ładnie zapakowane i puste w środku.