chyba niekoniecznie odpowiedzią, chociaż poruszają podobne kwestie. ale sporo jest filmów z tamtego okresu o podobnym klimacie, tematyce, nastroju, podejściu do życia.

widziałam obydwa; jest w nich coś, co zdaje się je łączyć;

spotkanie dwojga obcych sobie ludzi, doświadczonych przez życie, którzy mają już za sobą pierwsze doświadczenia miłosne, przestali już dawno idealizować życie, bo wiedzą jak naprawdę pachnie;

ale to cyniczne podejście do świata, zdaje się zbliża ich do siebie, prowadzą grę, początkowo bawiąc się sobą, ale gdzieś w środku, chociaż udają, że jest inaczej, pragną miłości...

chyba tylko spotkanie z drugim człowiekiem, który tak samo, jak my przestał szukać i wierzyć, pozwala nam uświadomić sobie, jak bardzo jesteśmy samotni, w tym swoim udawaniu...

ale, może warto przestać udawać

Pelagia przestaje
ale bohaterka 'ost dnia lata' na plaży zostaje sama