Trudny temat... Może formuła nie była do końca odpowiednia? Może powinno być trochę mniej sensacji, a więcej psychologicznego niuansu? Może jakiś element nie zagrał do końca? Nie wiem. Nie wyszedłem jednak z kina jakoś specjalnie zawiedziony czy skrajnie rozczarowany. Nie. Po prostu zabrakło chyba tej niezwykłej dawki poezji, do której Tornatore skutecznie mnie przyzwyczaił swoimi poprzednimi filmami. Może jedynie tyle. Nie czepiałbym się jednak zanadto, bo to i tak dobry film. Prawdziwy mistrz zwyczajnie nie może zejść poniżej pewnego poziomu. Tego wszak oczekujemy od naszych ulubionych artystów, prawda? I z tego zadania Tornatore wywiązuje się gładko.