Wersja, którą ja oglądałem byłą niezbyt dobra i obawiam się, że trochę na tym straciłem, bo - wiadomo - u Hasa obraz ma duże znaczenie i jest jednym z głównych elementów filmu.

Film oczywiście ma swoje minusy. Momentami jest trochę przynudnawy i...nie wiem czy to wada, czy zaleta...tajemniczy i niezrozumiały. Myślałem, że Has zakończył już eksperymenty z przenikaniem się rzeczywistości, snów i fantazji, a tu jednak zaskoczenie :) I jak to jest u Hasa - trzeba wracać do jego filmów, bo nie są zbyt proste, a jednocześnie są zbyt piękne, żeby do nich nie wracać.

Film został zrobiony w 1988 roku, a jednak nikt w tamtych czasach, ani też teraz, takiej tematyki nie poruszał i to w taki sposób. Inni reżyserzy skupiali się na teraźniejszości, a Has sięgał głębiej w przeszłość, głębiej w rzeczywistość. Może dlatego, że znajdował się poza mainstreamem jest teraz tak zapomniany i pomijany.

Cały dzień chodził mi ten film po głowie. W dodatku ostatnia scena, niby nie dzieje się w niej nic nadzwyczajnego (ale sposób jej pokazania)wręcz powala. I ten magiczny motyw muzyczny. Genialne.