Zachęcony wysokim rankingiem na Netflixie obejrzałem ten twór po obudzeniu się w środku nocy. :) Na początku zapowiadało się to na jakiś poważny dramat polityczny, ale niestety fabuła szybko się spłaszcza i dostajemy obraz jednowymiarowy, pt. czy główna bohaterka przeżyje czy też nie. Sam metalowy kontener dryfujący po wodach oceanu to dla mnie fenomen. Owszem naukę fizyki ukończyłem dawno temu, ale tego typu pływający obiekt, dodatkowo z licznymi dziurami po kulach to jak obraz żywcem wyjęty z twórczości grupy Monty Pythona. Co ciekawe to co dzieje się w tym kontenerze przez ponad 20 dni jako żywo przypomina dokonania starego poczciwego MacGyvera. :) Okazuje się, że w tej pustej na pierwszy rzut oka budzie można znaleźć wszystko co niezbędne do przeżycia. I tak kobitka znajduje kolejno ubrania, jedzenie, alkohol, taśmę klejącą, którą (o zgrozo) zakleja dziury po kulach, profesjonalną wiertarkę, a w razie potrzeby są i nici do zszycia rany, osprzęt do domowego harpuna, sieci rybackie i wiele innych rzeczy. W niejednym mieszkaniu by tego nie znalazł. :) Jest też kilka telefonów, które generalnie nie działają bo są zalane wodą, ale jak trzeba podkręcić emocje i dzwoni mąż czy tam partner, to w cudowny sposób działać zaczynają. W kontenerze odbył się też poród, a drobna umęczona kobitka poradziła sobie z blachą o grubości pewnie z centymetra, wydostając się na powierzchnię. Końcówka to już klasyka z cyklu "zabili go i uciekł".
Strasznie to wszystko naiwne i miałkie. Parę razy złapałem się na tym, że sprawdzałem ile jeszcze do końca tego "dzieła", bo finał (mega naiwny) ale był łatwy do przewidzenia. Generalnie, żałuje bardzo, że tej nocy nie mogłem spać, bo sen miałby jednak dużo większą wartość niż ten seans. W mojej opinii to pozycja wyłącznie dla zwolenników filmów typu: "Pogrzebany" czy "Tragedia Posejdona".