Umoralniająca, infantylna narracja z offu niweczy wszelki efekt. Nie pomaga również fakt, iż została ona poprowadzona w języku narodu tchórzy. Starszy o dekadę "Death Mills" robi wrażenie po dziś, "Nuit et brouillard" prędzej śmieszy, niczym propagandówki z PRL-u. Lektor brzmi jakby ze swego oburzenia i samozachwytu miał się zaraz - za przeproszeniem - spuścić. Pretensjonalny chłam aliantów, którzy przez całą wojnę wpier*alali bagietki. Bez dźwięku daje radę.