Pierwsza część była dla mnie naprawdę uroczą przygodą, takim powrotem do dziecięcych fantazji, dlatego przymknęłam nie raz oko na luki w scenariuszu. Dzięki Filmwebowi ;) miałam okazję zobaczyć dzisiaj sequel, lecz niestety jest on słabiuuuuutki i daleko mu do części pierwszej.

Nie oczekiwałam od tego filmu super wymyślnej fabuły, ale aż takich przeskoków i dziur nie można nie zauważyć (np. dyrektor Muzeum wychodzi i zostawia tam Larry'ego samiuśkiego, mimo że on nie pracuje w tym przybytku już od 2 lat; samolot Amelii E. parkuje na i odlatuje z ulicy w centrum miasta i nikt nawet nie przejeżdża obok [ponoć New York never sleeps?] a w sieci Muzeum Smithsonian w Waszyngtonie nie ma w ogóle strażników poza facetem w budce i głupkowatym Brandonem?). Pod tym względem 'jedynka' była o wiele lepiej przemyślana (jedynym strażnikiem był Larry właśnie).
Podsumowując: film ma na celu pokazać jak najwięcej ciekawych postaci w jednym miejscu, niekoniecznie musi to mieć jakikolwiek sens. Sensu nie muszą mieć nawet podjęte przez głównego bohatera działania: Mam tylko godzinę by uratować kumpla? Spoko, pobiegnę po pomoc do punktu A. Ach, na horyzoncie pojawiają się ci źli i nie pozwolą przejść? To lecę w zupełnie inną stronę i przeczekam, po co wymyślać nowy plan? Godzina to szmat czasu. Musi się udać. Źli w końcu sobie pójdą gdzieś indziej...

Jeśli mam już coś pochwalić, to będzie to cała akcja Octaviusa, który wybiera się z misją uratowania Jedediah (przede wszystkim bieg przez trawnik, ale i finał w postaci wjazdu na niepokornym 'rumaku' rozbawia).