Właśnie skończyłam oglądać na Pulsie i cóż... Chciałam dać mniej, naprawdę. Ale w sumie nie było tak źle. Mogło być znacznie gorzej. Naprawdę mogło.
Generalnie ostatnio lubuję się w filmach, które pokazują coś co znam, ale inaczej. W tym wypadku wilkołaki - nie ładne wilczki, nie w pełni uformowane, włochate wilkołaki, tylko ludzie z kępkami sierści i zabójczym instynktem, czyli zwyczajne potwory. Logiczne też, że nie miały włosów, skoro będąc w odmienionej postaci również ich brakowało - to jest nawet na plus... W pewnym sensie. No i w końcu (ach, dzięki ci reżyserze/scenarzysto!) dar/przekleństwo przekazywane w linii kobiecej, a nie męskiej. Przynajmniej tak to odebrałam.
Zupełnie za to nie rozumiem po kiego grzyba ten Gary na końcu oddycha, ale to jest jedno z ulubionych zakończeń wielu reżyserów/scenarzystów, więc nie mam o co się czepiać. Do obejrzenia... Hmm... Kiedy już naprawdę nie będzie nic innego? Tak sądzę.