Jeszcze fragmencik gwoli ścisłości: Tarkowski ukazuje konflikt na lini ciało-dusza. Mówi, że problemem jest niespójność, uduchowienie nie nadąża za rozwojem, a raczej rozwój uwstecznia uduchowienie, zasłania je nam. Fizyczność i duchowość nie idą już w parze, ciężko o równowagę. Czyżby wybawieniem była już tylko śmierć?

Sądzę, że niekoniecznie śmierć, choć Domenico właśnie takie rozwiązanie wybrał. Andriejowi jednak udało się przejść przez wodę z zapaloną świeczką, da się więc żyć zachowując wrażliwość duchową, choć niewątpliwie jest to trudne i niewielu ludziom się to udaje.

Witam
chętnie bym dodała coś do Twojej garści interpretacji, jakąś szczyptę może ale niestety nie widziałam filmu...:( wiesz może skąd go można ściągnąć albo gdzie dostać? z tego co mi wiadomo na wydanie dvd nie mogę liczyć:)
pozdrawiam

polecam program eMule:)

jest w torrentach na mininova.org

A co do interpreatcji:

Osobiście poza dwoma płaszczyznami wymyślonymi przez profesorów, czyli motyw oddalenia od ojczyzny i starcie kultur/religii dodałbym dwie od siebie:

- wątek psycholigczny - między blondyną a poetą - to bym podciągnął pod starcie kultur - różnice obyczajowe były bardzo wyraźne: ona chciała seksu bez zobowiązań, on natomiast wychowany po chrześcijańsku w duchu mistycznym bardziej wolał dumać niż dymać;)

- wątek dekadencki - ostatnia scena będąca symbolem przeciwstawienia się zgniłości tego świata, skrajna ucieczka w samobósjtwo, byleby zwrócić na siebie uwagę.

Dobry tekst autora tematu o "Nostalgii". Brzmi zachęcająco - filmu dotąd nie widziałem, czekam na edycję dvd. W każdym razie tak tekst o filmie, jak i uzupełnienia sprawiają, iż być może zdecyduję się jednak "ściągnąć".

Jeżeli wciąż interesuje Cię "Stalker", to zapraszam do poczytania mojej interpretacji tego filmu. Podaję link:

http://www.filmweb.pl/topic/1254104/STALKER+ARCYDZIE%C5%81O%2C+KT%C3%93RE+JEST+A RCYDZIE%C5%81EM.html

""Nostalgia" jest traktatem o człowieczeństwie, moze wlaśnie o nostalgii za tym człowieczeństwem. Tęsknota za życiem prostszym, za zrozumieniem, za Bogiem i miłością." - Dobrze powiedziane, i osobiście uważam właśnie te słowa za główną istotę tego jakże trudnego, ale i pięknego, ascetycznego w swej formie oraz mistycznego dzieła, które niewątpliwie muszę zobaczyć jeszcze raz.

Ja powiem tak.
"Nostalgia" jest filmem przede wszystkim o tym, że człowiek zapomina kim jest. Mam Minucje z 1985 roku - taka książeczka, która zawiera w sobie ludowe przepowiednie na temat pogody. One się sprawdzają w 100%.
Dzisiaj człowiek zawierza nie swojemu nosowi, który na przestrzeni wieków miał szansę się rozwinąć na tyle by na podstawie obserwacji i intuicji móc przewidzieć pogodę. Zawierza różnego rodzaju radarom... i bezpowrotnie stracił ten dar, na rzecz techniki itd.
Stał się wygodną istotą, której intuicja i inne zmysły nie są do niczego potrzebne.
Nie używane Mózgi karłowacieją z dnia na dzień. Dziś ludzie traktują wykształcenie nie jako coś wartościowego tylko jako warstwę ochronną przed pracą fizyczną, która traktowana jest wciąż jako coś wstydliwego.
O tym jest ten film - o degeneracji zmysłów i uczuć.

Zaiste ciekawa interpretacja. Znacznie ciekawsza od założyciela tematu, który mnie w żaden sposób nie przekonał.

Na początek mała dygresja do "a kwestie wiary porusza on nie ograniczając się do katolicyzmu"- Tarkowski przecież miał duchowość typowo wschodnią (a więc prawosławną), a różnice pomiędzy duchowością wschodnią i zachodnią (katolicką) są naprawdę olbrzymie.
Wg mnie ten film był w zasadzie mocno autobiograficzny. Tarkowski podczas jego kręcenia przebywał we Włoszech bez swojego dziecka, a pierwotnie także bez żony (władze sowieckie nie chciały zgodzić się na "wypuszczenie" jego rodziny, bojąc się, że nie wróci już do ZSRR - co raczej by nie nastąpiło ...). W tym czasie właśnie Tarkowski "zachorował" na nostalgię, która zresztą w konsekwencji doprowadziła do rozwoju śmiertelnego nowotworu.
Cudownym fragmentem było wypowiedzenie niejako samooskarżenia o pozostawieniu rodziny, którego dokonał ojciec Tarkowskiego - Arsenij (widać to w odbiciu lustrzanym, gdy pojawia się na chwilę jego postać).
Motyw wiary i braku zgody na "zachodni" styl życia - pięknie ukazane.
Oczywiście, żeby "wyłapać" wszystkie symbole w tym filmie, trzeba go uważnie obejrzeć wielokrotnie, ale na szczęście jest to arcydzieło, które można oglądać w zasadzie w nieskończoność i za każdym razem odkrywać coś nowego.
I na koniec coś z samego Tarkowskiego, dla tych co nie zrozumieli filmu - stopień i poziom odbioru jego dzieł, zależy od rozwoju duchowego odbiorcy (parafraza).
Piękny film.

Skoro wątek o interpretacjach, podrzucam ciekawy link: http://www.jungpoland.org/de/node/74 :)