Jestem kilkanaście minut po seansie i nadal wbity w fotel. Jestem typem życiowego poszukiwacza. Villeneuve sprawił, iż kolejny raz odnalazłem. Ciągle jeszcze słyszę odgłosy obcych, muzykę zgodną z rytmem otwierania oczu. Czuję się pogodzony i spokojny.
To nie jest film SF! To jedynie forma, która zabiera nas w głąb nas samych. Kiedy tam docieramy próbujemy zrozumieć ale nie możemy użyć tradycyjnych i schematycznych narzędzi. Musimy poszukać innych możliwości dotarcia w głąb siebie by zrozumieć, by zaakceptować. I kiedy to nam się udaje obcy odlatują...

Ci, którzy poszukują w hollywoodzki sposób inteligentnego lub widowiskowego kina SF srogo się zawiodą. Film kanadyjskiego reżysera jest przewrotnym obrazem, który w jasny sposób uświadamia nas, że to co widzimy nie zawsze jest takie jak się nam wydaje a czasem wręcz nie jesteśmy wstanie tego zrozumieć. My jednak docieramy do pewnego punktu i zaczynamy od nowa. Genialne kino, zrealizowane w sposób, który udowadnia, że magia kina nie umiera.