Mnie się wydaje, że ten film stoi w rozkroku miedzy "Bratem" a Ladunkiem 200, czyli jest średni, bo rzeczywiście troche niepokojący i perwersyjny a zarazem schematyczny i wyposażony w papierowe postacie. Logan na ten przyklad to typ psychopaty z jakąś tradycyjną dystynktywną cechą jaką są tu marchewki w śmietanie i wrzucony w strasznie ograny motyw bycia dużym dzieckiem (Hitchcock). Lisa to znów typ perwersyjnej ofiary, którą kreci sama sytuacja bycia ofiarą. Wszędzie uśmieszki i dystyngowani panowie we frakach. Na dokładkę bliźniaki syjamskie bedące czystym symbolem rozdwojenia i dwoistości sztuki. To co przybliża ten film do późniejszych dziel Blabanova to jakas niezdrowa obojętność i przygnebienie, rozlany sos kapiący na zwłoki, otępiałe spojrzenia... gdzie nie pojechac do Rosji ma sie wrażenie właśnie takiego otępienia. Szkoda, że reżyser potraktowal film jako zabawę formą a nie spróbował wejść głębiej, zamiast szlifować powierzchnię zaglądnąć pod warstwe brudu.