> dziwne połączenie lat minionych- mody, tego ich domku i aranżacji w nim, wyposażenia kolei z hasztagami( które dziecko w wieku 7 lat nie orzeczyta),, komórkami i internetem.


choć cały film oceniam dość pozytywnie to faktycznie ten element mi się nie podobał.
z jednej strony dzieci ze smartfonami, a z drugiej zdemontowane tablice na stacji ;)
raz jedzie zabytkowy zielony pociag PKP a raz kibel polregio na peronie... ;)

Mam wrażenie, że to świadoma stylizacja mająca nadać pewnego rodzaju magii filmowi. Bo to co takie stare i zabytkowe będzie dla dziecka czymś innym i egzotycznym

Ja nie oceniam aż tak krytycznie. Dziecku się podobałoale również nie jestem zachwycona kostiumami. Wyglądają trochę jak z filmów typu Panna z mokrą głową. Tak mi się kojarzą te wszystkie kołnierzyki, swetry, falbanki. Z pewnością jest to zamierzony ale mnie nie przekonuje, tak jak momentami przesadna teatralność ale to akurat cechą zarówno wielu filmów dla dzieci jak i polskiej kinematografii.

Film celowo jest wymieszany scenografią z różnych czasów. To celowe działanie w celu osiągnięcia efektu ciepłej i sympatycznej atmosfery filmu familijnego. Podobne zabiegi nie zawsze się udają, ale tutaj wyszło znakomicie. To zresztą nie tylko moje zdanie, ale mnóstwa ludzi. W drugiej części również powielono ten schemat i także wyszło świetnie.