Na plus klimat i scenografia mocno nawiązujące do pierwszej części. Nie wygląda to sztucznie, można zerknąć niemal z sentymentem. Uważam, że ten element wyszedł bardzo dobrze.
Muzyka, próba stworzenia atmosfery grozy - choć każdy już dobrze zna temat - też na plus. Mix scen jakby wyciągniętych z poprzednich filmów - jak dla mnie do zaakceptowania, przynajmniej mamy ukłon w stronę klasyki.
Oszczędna gra Alienem - może i słusznie, choć chyba jednak trochę za mało obcego w Obcym.

Gorzej z efektami wizualnymi, które miałyby wywołać efekt "Wow!". Nawet w kinie po prostu ich nie ma. Ciemne pomieszczenia, wszystko słabo oświetlone, kosmos niezbyt imponujący. Niby można zaakceptować i nie psioczyć, jednak nie ma zachwytu.

Najgorzej niestety jest z obsadą. Uważam, że popełniono błąd zatrudniając młodych i mało znanych aktorów. Zwyczajnie nie podołali, nie dodali od siebie niczego interesującego. Poza Davidem Jonssonem (dał radę) nikomu nie udało się stworzyć ciekawej postaci. Ot, młodzi ludzie odegrali swoje płaskie role i dla wielu odbiorców, zdaje się, tyle wystarczy.
O zbliżeniu się do Ripley nawet nie ma co marzyć, ale przypomnijcie sobie choćby żołnierzyków z "Decydującego starcia" - tam każda postać zapadła w pamięci na lata.

Jako fan serii nigdy nie będę obiektywny, ocena zawsze wyjdzie co najmniej przyzwoita. Z Romulusem mam jednak problem - z jednej strony film może się podobać, stara się kręcić wokół klasycznej rozgrywki z Alienem, bez filozofowania. Z drugiej - sporo w nim zapożyczeń, niewiele nowości, a obsada tyle oszczędna co i nietrafiona. Mimo wszystko warto obejrzeć.

PS. Darujmy sobie zabawę w wyłapywanie nieścisłości logicznych - to cecha bardzo zgnuśniałych ludzi, którym zawsze coś nie pasuje, a szukanie dziury w całym stało się dla nich cechą wiodącą charakteru. Lepiej po prostu obejrzeć film, traktując go tak jak powinno się potraktować - jako rozrywkę i dwie godziny przyjemnie spędzonego czasu.